تحلیل نوروز در اشعار مهیار دیلمی
استاد راهنما: حسین یوسفی آملی
نگارش: زهر ولیپور ارمکی؛ دانشگاه مازندران، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی- 1392
نوروز بزرگترین جشن ملی ایرانیان است که این جشن با‌شکوه در نزد همه‌ی ایرانیان جایگاه بسیار ارجمندی دارد. نوروز پر‌آوازه‌ترینِ جشن‌های ایرانی در تاریخ، و تأثیر‌گذار‌ترین آنها در ملت‌های دیگر- اعم از عرب و ترک -بوده‌است. اعراب از دیرباز با جشن‌های ایرانی نوروز و مهرگان آشنایی داشته‌اند. جشن نوروز همواره در اشعار شاعران سرزمین‌های عربی نمود داشته است که از جمله‌ی این شاعران، مهیار دیلمی می‌باشد؛ این پژوهش بر آن است تا ضمن معرفی این شاعر، به تحلیل نوروز در اشعارش بپردازد، چراکه نوروز در اشکال گوناگونی در شعر این شاعر گرانقدر متجلّی شد. سنت‌های نوروزی همانند: رسم هدیه و آتش‌افروزی به صورت نمادین در اشعار این شاعر ظاهر شدند، همچنین دگرگونی طبیعت و آب و هوا، شادابی زمین، فصل زیبای بهار با باران فراوان آن است که در هر قصیده‌ای به آن اشاره می‌کند. شاعر با یادآوری و تکرار این جشن بزرگ در اشعار خود به ایرانی بودن خود افتخار می‌کند و قصیده‌هایی را به مناسبت تبریک و تهنیت نوروز به ممدوح خود تقدیم می‌کند و در خلال آن به وصف ممدوح و مقام و منزلت وی می‌پردازد.
کلید واژه ها: عیدنوروز، جشن وشادی، مهیار دیلمی، آداب و رسوم
