شناخت نامه نجیب اصفهانی و نسخه خطی دیوان او
نویسندگان: رادمنش عطامحمد, غلام کلیسانی الهام
چکیده:
نجیب الدین رضا اصفهانی، شاعر قرن یازدهم و از مشایخ صوفیه ذهبیه است؛ با اینکه وی در دوره رواج سبک هندی یا اصفهانی می زیسته و صائب را مقتدای خود قرار داده اما در سرایش غزل گاه از سعدی و حافظ پیروی کرده است؛ در پاره ای از موارد از قصاید ناصرخسرو نیز تاثیر پذیرفته، او در سرودن مثنوی، شیوه مولانا را پیش رو داشته است.
در دیوان غزلیات او - که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته -رویکرد مذهبی او و تعلقاتش به خاندان رسالت آشکار است؛ او به صنایع ادبی و صورخیال توجه داشته و کلام خود را به آرایه های ادبی می آراید. او اگرچه صوفی بوده است و آثاری در آداب سیر و سلوک و صوفیه دارد؛ اما این اندیشه در غزل های او کمتر نمود یافته است؛ رویکرد وی به اصطلاحات موسیقی و بازی ها در غزلیات وی آشکار است.
در این مقاله نخست به شناخت او و آثارش و پس از آن به معرفی نسخه خطی دیوان و ارزیابی شعر وی پرداخته خواهد شد و در پیروی او از شاعران سبک خراسانی یا عراقی با ذکر شواهد، سخن به میان خواهد آمد.
کلید واژه:
نجیب اصفهانی، آثار، غزل، ذهبیه
گیری متن کامل: 
