سید حسن ثابت محمودی که اغلب با نام سهیل محمودی شناخته می‌شود، شاعر، نویسنده و مجری ایرانی است. ویژگی آثار این شاعر با گرایش به زبان و بیانی که مروج مهربانی و محبت است، تمایز خود را با شاعران هم عصرش نشان داد.
سید حسن ثابت محمودی که اغلب با نام سهیل محمودی شناخته می‌شود، شاعر، نویسنده و مجری ایرانی است. ویژگی آثار این شاعر با گرایش به زبان و بیانی که مروج مهربانی و محبت است، تمایز خود را با شاعران هم عصرش نشان داد.
دل بی حوصله ی من چندی ست / با خودش هم سرِ دعوا دارد ! ... سهیل
محمودی در ۲۷ دی سال ۱۳۳۹ به دنیا آمد. ورود او به عرصهٔ شعر و آشنایی با رموز آن در پی آشنایی با مهرداد اوستا صورت گرفت. وی تخلص سهیل را برای خود برگزید و هرچند اغلب با این نام شناخته می‌شود، کم‌تر از آن در شعر استفاده می‌کند. وی مدت‌ها به اجرای برنامه‌های ادبی می‌پرداخت و چندین دوره نیز مجری همایش چهره‌های ماندگار بود که از سوی صدا و سیما برگزار می‌شد، سهیل محمودی در حال حاضر با همراهی ساعد باقری مشغول گردآوری مجموعه صد سال شعر فارسی است.
سهیل محمودی از شاعرانی است که در شکل‌گیری زبان شعر انقلاب نقش به سزایی را ایفا کرده است و در زبانش کلمات کلیشه‌ای غزل فارسی جایی ندارد. تلاش وی این بوده است که کلمات روزمره را لباس شاعرانه بپوشاند و در واقع می‌توان گفت که غزل‌های این شاعر، رهگشای غزل در دههٔ هفتاد است.
آثار: دریا در غدیر، آرزوی گمشده، رویای درخت، ریشه‌دار است و ...
...... بگذار خودم باشم !
مجموعه ی گلها را،هر وقت که می بینم
نازکدلم و حتی،یک شاخه نمی چینم
تا من به تو دل دادم،در خوب و بد افتادم
مجموعه ی اضدادم،خوشحالم و غمگینم
من اوج پلیدی ها، بسیار بدم امّا
تصویر صداقت را،در چشم تو می بینم
صد بار زمین خوردم ، چون حوصله چین خوردم
ای کاش که بنشینی،یک لحظه به بالینم
بگذار خودم باشم ، نه بیش و نه کم باشم
تا پیش خودم یکدم بی فاصله بنشینم
درویشم و لولِ لول ، با " هومددی " مشغول
در دست لب کشکول بر دوش تبرزینم
یک سینه خدا دارم ، در چَنتِه صفا دارم
یک وقت نَپِنداری ، خالی شده خورجینم
دینِ همه : گل چیدن ، یک غنچه نخندیدن
با این همه امّا من،لامذهب و بی دینم
حق ، نقش دلِ من باد ، دل صافی و روشن باد
از کفر من ایمن باد ، آیینه ی آیینم
............................................ سهیل محمودی
عمرشون طولانی و پر برکت
