سید نظام الدین محمود بن حسن الحسنی ملقب به داعی الی الله یا شاه داعی، از نوادگان داعی صغیر، چهارمین امیر سلسله‏ی علویان طبرستان است. او به سال 810 ه. ق در شیراز متولد شد. در جوانی دست ارادت به شیخ مرشد الدین ابواسحاق داده و مدتی هم در محضر شاه نعمة الله ولی در کرمان گذرانده است و به سال 870 یا 867 ه. ق در شیراز وفات یافته و همانجا مدفون است. از شاه داعی آثار نظم و نثر فراوان بجای مانده که از جمله‏ی آنهاست: مثنویهای ششگانه مشهور به سته‏ی داعی، دواوین، ساقی نامه و 16 رساله به نثر. او در شعر هم «داعی» تخلص می‏کرده و هم «نظامی».
شاه داعی شیرازی از جمله شاعرانی است که در مصیبت شهیدان دشت کربلا اشعار متعددی سروده است.