«ویلیام ترِوِر» که از او به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان داستان کوتاه در یک قرن اخیر یاد می‌شود در سن ۸۸ سالگی درگذشت.
به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، این نویسنده ایرلندی در طول دوران فعالیت خود بیش از ۱۵ رمان بلند وتعداد زیادی داستان کوتاه نوشت. سه بار جایزه ادبی «کاستا» را از آن خود کرد و چهار بار نیز در جایزه ادبی «من بوکر» نامزد دریافت جایزه شد که آخرین‌بار آن به سال ۲۰۰۲ بازمی‌گردد.
او را به سبب سبک نوشتاری‌اش در داستان کوتاه با نویسندگان مطرحی چون «چخوف»، «گی دو موپاسان» و «جیمز جویس» مقایسه می‌کردند. «گراهام گرین» در نقدی که در سال ۱۹۷۵ بر کتاب مجموعه داستان‌های کوتاه «ویلیام ترور» نوشت آن را یکی از برترین و شاید برترین مجموعه داستان کوتاه پس از «دوبلینی‌ها» اثر «جیمز جویس» معرفی کرد.
«جان بنویل» نویسنده ایرلندی برنده بوکر در واکنش به درگذشت «ویلیام ترور» گفت: با وجود این‌که «ترور» را کم می‌شناختم اما او را دوست داشتم. سکوت و کم‌حرفی ذاتی او همراه با حس پوچی‌اش موجب شد به موفقیت بین‌المللی که شایسته آن بود نرسد. او یکی از بزرگترین نویسندگان داستان کوتاه و چیزی در حد «آنتوان چخوف» بود و داستان‌هایش آن‌قدر خوب بودند که رمان‌هایش زیر سایه آن‌ها به خوبی دیده نشد و این مایه تاسف است.
«جویس کرول اوتس» نویسنده مطرح آمریکایی نیز در صفحه توئیتر خود به این موضوع واکنش نشان داد و «ویلیام ترور» را یکی از بزرگترین نویسندگان داستان کوتاه معرفی کرد.
«داستان‌های ویلیام ترور» (۱۹۸۳)، «پس از باران» (۱۹۹۶)، «اخباری از ایرلند و داستان‌های دیگر» (۱۹۸۶) و «مجردان تپه» (۲۰۰۰) از جمله مهمترین مجموعه داستان‌های کوتاه «ویلیام ترور» محسوب می‌شود.