نظریه تاریخ ادبی، بخشی از نظریه ادبیات است، که می کوشد مسائل نظری تاریخ ادبیات را بررسی کند و ماهیت،خاستگاه، کارکرد و هدف تاریخ ادبی را تبیین نماید؛ اصول، معیارها، روش ها و قلمروهای نگارش تاریخ ادبیات را طراحی کند و به پرسشهای بنیادین درباره نسبت تاریخ و ادبیات پاسخ دهد.
نظریه تاریخ ادبی، بخشی از نظریه ادبیات است، که می کوشد مسائل نظری تاریخ ادبیات را بررسی کند و ماهیت،خاستگاه، کارکرد و هدف تاریخ ادبی را تبیین نماید؛ اصول، معیارها، روش ها و قلمروهای نگارش تاریخ ادبیات را طراحی کند و به پرسشهای بنیادین درباره نسبت تاریخ و ادبیات پاسخ دهد. پرسشهایی از این قبیل که: آیا ادبیات تاریخ خاص خود را دارد؟ این تاریخ چگونه تاریخی است؟ چه اهدافی را دنبال می کند؟ چه روشی را برمی گزیند؟ به چه مسائلی باید بپردازد؟ قلمرو آن تاریخ تا کجاست؟
پرسشهایی از این دست، که از خلال مباحث نظریه ادبی و فلسفه ادبیات طرح می شود، بخش عمده و مهمی از نظریه ادبیات است...
منبع: نظریه تاریخ ادبیات: با بررسی انتقادی تاریخ ادبیات‌نگاری در ایران/ محمود فتوحی.- تهران: سخن، ۱۳۸۷. ص 36
