زنان، اُسوه‌های پایداری در دو رمان باکثیر و حسین فتّاحی
نویسندگان
سیده اکرم رخشنده نیا 1؛ هادی خانوادگی2؛ سهیلا گیاهبان3
1استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه گیلان
2عضو هیأت علمی دانشگاه گیلان
3دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان
چکیده
ادبیّات دردو شاخة نظم و نثر از دیر‌باز روایت‌گر وقایع و حوادث جامعه، به ویژه مبارزات و مقاومت‌های مردان و زنان نستوه و مبارز در برابر ددمنشان ستم‌پیشه بوده‌است که در این میان، ادبیّات‌اسلامی و دفاع مقدّس در روایت و تصویرِ مقاومت‌های زنان، نقشی پر‌‌‌رنگ و مؤثّر داشتهاند؛ لذا اهتمام به ادبیّات پایداری با نگاهی‌اسلامی از مهم‌ترین رویکردهای فکری نویسندگان معاصراست؛ آنانی که از نزدیک در جریان جنگ حضور داشتهاند و بعینه مظلومیّت ملّت خویش به ویژه زنان را دیده‌اند.
علی احمد باکثیر رمان‌نویس معاصر و متعهّد عربی و حسین فتّاحی نویسندة معاصر ایران از جمله روایت گرانِ این مقاومت و پایداری‌اندکه درآثار خود به خوبی از زن و تجلّی حضور او در عرصه‌های پایداری سخن‌رانده‌اند؛ آنان سیمای بانوی مسلمان را ترسیم‌کرده‌اند تا از پایداری زنان در دورانی خبر دهندکه چشم استعمارگران به کشورشان خیره مانده بود و این زنان بودند که با نگاهی واقع‌بینانه، شرایط جنگ را پذیرفتند و دوشادوش مردان قدم به عرصة پایداری نهادند.
در این مجالبرآنیم که با استفاده از مکتب‌آمریکایی ادبیّات تطبیقی و روش توصیفی- تحلیلی با تکیه بر رمان«سیرة شجاع» باکثیر و «عشق سالهای جنگ» حسین فتّاحی به تحلیل مقاومت‌های زنان مبارز و پایدار وتأثیرعشق در این پایداری به ویژه «سمیّه و نرگس» بپردازیم که نتایج به دست آمده حاکی از تأثیر روحیة اجتماعی و عشق به همسر و وطن در پایداری این دو زن نستوه در ابعاد و جنبه‌های مختلف حیات فردی و اجتماعی از جمله مشکلات زندگی شخصی و مشارکت عملی در مبارزات پشت جبهه‌است.
کلیدواژه ها
پایداری؛ زن؛ علی‌احمد باکثیر؛ حسین فتّاحی
اصل مقاله (441 K)
