نماد در غزل بعد از انقلاب اسلامی

نویسندگان
حسین حسن پور آلاشتی1؛ بهروز آقابابایی رودباری 2
1دانشیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه مازندران.
2دبیر آموزش و پرورش
چکیده
تحوّلات و دگرگونی‌هایی که در سه دهة اخیر در بن‌مایه‌های فکری و ایدئولوژیکی شاعر امروز صورت‌گرفته، تغییرات بنیادینی را در ساختار زبانی و بلاغی شعر و غزل این دوره فراهم‌آورده و طیف شعری وسیعی را در قلمرو ادبیّات مقاومت در حیطة غزل با درون‌مایة جنگ - که غالباً می‌توان آنها را به دو دستة غزل‌حماسه و غزل سرخ تقسیم و تفکیک‌ کرد - فرا‌روی شاعر این دوره گشوده‌است و در این مقال و مجال، نماد به عنوان یکی از ظریف‌ترین شگردهای هنری در میان عناصر گوناگون خیال، مورد بحث و فحص واقع ‌شده‌است؛ آن‌گاه، مفاهیم و خاستگاه‌های آن در غزل بعد از انقلاب اسلامی، مورد مطالعه واقع ‌شده و در پایان، علاوه بر نتیجه‌گیری، نمادهای این دوره به لحاظ محتوایی دسته‌بندی و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته‌است. ملاک و معیار گزینش شاعران نیز در این تحقیق بر مبنای انتخاب ده تن از شاخص‌ترین چهره‌های غزل بعد از انقلاب اسلامی صورت‌پذیرفته که شعرشان غالباً در راستای انقلاب و جنگ رقم‌خورده‌است؛ این گروه از شاعران عبارتند از: 1- محمود شاهرخی (جذبه) 2- مشفق کاشانی 3- حسین اسرافیلی 4- یوسفعلی میرشکّاک 5- علیرضا قزوه 6- سهیل محمودی 7- مرحوم قیصر امین‌پور 8- شادروان نصرالله مردانی (ناصر) 9- شادروان سیدحسن حسینی 10- زنده یاد سپیده کاشانی.
 
کلیدواژه ها
نماد؛ غزل؛ غزل‌حماسه؛ جنگ؛ مقاومت
اصل مقاله (403 K)