جلوه های پایداری در اشعار فدوی طوقان و سپیده کاشانی
منوچهر اکبری, خیریه عچرش, علی احمدی
چکیده
مقالۀ پیش رو; به تشریح جلوه های مقاومت در اشعار فدوی طوقان و سپیده کاشانی در ادبیات معاصر عرب و ایران می پردازد. حوادثی مانند اشغال فلسطین و حملة عراق به ایران; باعث آفرینش آثاری همسان در حوزۀ ادبیات مقاومت ملل شد که به نوبة خود آثار این دو شاعر زن; میراثی ارزشمند در عرصۀ شعر مقاومت دو سرزمین محسوب می شود.
یافته های پژوهش نشان می دهد؛ ترسیم چهره رنج کشیدۀ مردم; دعوت به مبارزه و پایداری; شهامت و جسارت در گفتار; دفاع از حقانیت قدس; توصیف و ستایش جان باختگان و شهیدان; ستایش آزادی و آزادگی; امید به پیروزی و القای امید به آینده; عشق به سرزمین و پایبندی به وطن; تکریم انقلابیون تاریخ; پایداری زنان; بهره گیری از نمادها; قهرمانان و شخصیت های تاریخی و دینی از وجوه بارز و متمایز شعر پایداری این دو شاعر فلسطین و ایران است.
فدوی طوقان را از ارکان شعر مقاومت در ادبیات معاصر عرب می شناسند و سپیده کاشانی را ازاولین شاعران زن ایرانی قلمداد می کنند که حتی پیش از شروع جنگ تحمیلی با سروده های انقلابی اش; در خصوص جریان پایداری و مبارزۀ ایرانیان در مقابل رژیم پهلوی; ریشه های این جریان شعری را در ادبیات فارسی آبیاری کرد.
