متناقض‌نمای «ناطقِ‌اَخرس» مولانا و تأثیر هرمنوتیکی آن بر کثرت آفرینندگی
۱۳۹۴-۱۰-۱۵
عرفایی که سکوت را یگانه راه ­«گفتن» از خدا می­دانند، بیشترین سخن عرفانی را گفته­اند.
متناقض‌نمای «ناطقِ‌اَخرس» مولانا و تأثیر هرمنوتیکی آن بر کثرت آفرینندگی

مقاله 4، دوره 9، شماره 32، تابستان 1394، صفحه 97-125
نویسندگان
علی اکبر رضادوست
فارغ‌التحصیل دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
چکیده
عرفایی که سکوت را یگانه راه ­«گفتن» از خدا می­دانند، بیشترین سخن عرفانی را گفته­اند. مولانا از «پرگفتارترین خموشان» در پاسخ به چرایی این عملکرد، کثرت آفرینش را ثمرۀ «گفتن» از بحر معنا می­داند. بحری که شرط ورودش خموشی است و پس از وصل هم، مقایسۀ فهم بسیط و پیشامفهومی بحر در مقابل برونداد نارسای زبانی، باعث حیرت و ادامۀ سکوت است؛ اما «ماهیان» بحر­ به «ناطقِ ­اَخرس» موصوف‌اند. گادامر با متافیزیک­زدایی از ­«کلمۀ­ درونی» آگوستین (بحر معانی مولانا) جهان­روایی هرمنوتیک­ را حاصل تقابل ­دو نطق می‌داند: نطق­درونی که سراسر موضوع یا اسکلتِ خالیِ اندیشه­ است و نطق بیرونی، که گفتاری است همواره عقب­مانده از «قصد» درونی؛ جبران این­ عقب­ماندگی، جستجوی دائم کلمۀ مناسب (تفکّر) و گفتگوهای گونه­گون برای بیان حداکثری ما­فی­الضمیر (پرکردن اسکلت خالی اندیشه) و حاصل آن خصوصاً در امور «بی­تصویر» و «رازآلود» عرفانی، تصویرگری، تمثیل­آوری و شرح و بسط کلام و درنتیجه، کثرت آفرینش است
کلیدواژگان
ناطق اَخرس،مولانا،آگوستین،بحر معانی،کلمۀ درونی،هرمنوتیک
XMLاصل مقاله (353 K)
سازندگان:
منابع:
http://adab.guilan.ac.ir/article_1380_153.html
افزودن دیدگاه جدید:

متن ساده

HTML محدود

Image CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید

نظرسنجی

نظر شما در مورد مطالب این وب سایت چیست؟

انتخاب‌ها

تصاویر شاعران

This block is broken or missing. You may be missing content or you might need to enable the original module.