ساختارگرایان که بیش از هر چیز به قوانین کلّی حاکم بر ساختارها می‌پردازند، در برخورد با روایت، به جای توجّه به زبان موجود در متنی خاص، دغدغة قیاس‌های زبان‌شناختی دارند
بررسی ساختارگرایانة باب شیر و گاو کلیله و دمنه بر اساس الگوی کلود برمون
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
احمد تمیم داری ؛ سمانه عبّاسی
چکیده
ساختارگرایان که بیش از هر چیز به قوانین کلّی حاکم بر ساختارها می‌پردازند، در برخورد با روایت، به جای توجّه به زبان موجود در متنی خاص، دغدغة قیاس‌های زبان‌شناختی دارند و در نتیجه، برای بررسی طرح هر داستان به دنبال انطباق ساختار یک روایت و نحو یک جمله هستند، تا از این طریق بتوانند به الگویی کلّی برای همة داستان‌ها دست یابند. در همین راستا، بسیاری از روایت‌شناسان ساختارگرا، از جمله کلود برمون، سعی کرده‌اند تا این الگوی ساختاری را به گونه‌ای گسترش دهند که امکان بررسی آن در هر نوع داستان فراهم شود. در مقالة حاضر، پس از مروری کوتاه بر نظریّه‌های روایت، به الگوی برمون که بر پایة چگونگی روابط میان کوچکترین واحدهای روایی استوار است و انطباق آن با طرح داستان شیر و گاو کلیله و دمنه پرداخته می‌شود تا علاوه بر بررسی طرح این داستان و ویژگی‌های آن بر اساس دیدگاهی جدید، قابلیّت‌های انطباق‌پذیری این الگو نیز در چنین داستان‌هایی مشخّص شود.
کلیدواژگان
روایت‌شناسی؛ کلود برمون؛ پی‌رفت؛ کلیله و دمنه؛ باب شیر و گاو
XMLاصل مقاله (735 K)
