بررسی مشخصۀ واژگانی و جایگاه نحوی قید اجباری در زبان فارسی
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
علی درزی1 ؛ زهرا لبافان خوش 2
1استاد زبان‌شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2دانشجوی دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
در زبان فارسی، برخی از قیدها که غالباً با عنوان افزودة اجباری از آنها یاد شده است، کانون توجه شماری از زبانشناسان بوده است. در تحلیلهای یادشده، بیآنکه تبیینی فراگیر در مورد جایگاه نحوی قیدهای گوناگون ارائه شود، قیدها تنها در دو گروه افزودة اختیاری و افزودة اجباری بررسی میگردد. در این میان، مقالة حاضر میکوشد تا در قالب دستور کمینهگرابه این پرسش پاسخ دهد که فصل ممیز قیدهای اجباری و غیر اجباری کدام است و جایگاه ساختاری قیدهایی که در تحلیلهای پیشین با نام افزودة اجباری مورد بررسی قرار گرفته شده است کجاست. در تحلیل حاضر، علاوه بر وجود مشخصة [umanner] بر روی فعل، مشخصة واژگانی [+manner] برای قید اجباری پیشنهاد میشود . همچنین استدلال میشود که این دسته از قیدها، بر خلاف سایر قیدها، جایگاه مشخصگر فرافکن نقشی خاصی را اشغال نمیکنند و تولید پایة آنها در جایگاه مشخصگر گروه فعلی بزرگ صورت میپذیرد.
کلیدواژگان
واژه های کلیدی: تطابق موضعی,مشخصگر, قید اجباری,گروه فعلی,مشخصة تعبیرناپذیر
اصل مقاله (322 K)
