اسطوره در شعر شعراى تموزى معاصر عرب
دکتر مسعود اکبرزاده
دکترهدایت الله تقی زاده
چکیده
این مقاله میزان تأثیر اسطوره و بن مایه هاى آن را در اشعار سه شاعر معاصر عرب : بدرشاکر سیاب،اونیس،
و عبدالوهاب بیاتى بررسی مى کند. اطلاق نام شاعران تموزى برآنها، به واسطه کثرت استفاده از اساطیر، به ویژه اسطوره ى "تموز" است. این شاعران بر اثر تحوتت مووود در وامعه عرب آن روزگار و استعمارگرى دول اروپایى و در نتیجه احساس غربت و پوچى و فرار از واقعیت به دنیاى تازه در دامان میراث کهن پناه مى برند. در این پژوهش کوشش شده تا اسطوره ی تموزدر اشعار این سه شاعر بررسى و موارد دتلتهاى مشترک آنها استخراج شود و اندیشه هاى مشابه آنها در به کارگیرى این پدیده تبیین گردد. نتیجه ی پژوهش نشان می دهد که تموز در اشعار این شعرا نماد بارورى و زندگى و مؤید اشتراکات قابل تووه درتجارب فردى و اجتماعى و سیاسى ایشان است. این شعرا دریافته بودند که زندگى عرب به علّت ستمگرى حوومت، پویایى خود را از دست داده و به سوى خشکسالى و قحطى پیش مى رفت . بنابراین از تموز "اسطوره حاصلخیزى" مى خواهند تا زندگى تازه اى را برای آنان بیافریند.
واژگان کلیدی: اسطوره، تموز، سیّاب، بیاتى، أدونیس.
