کتاب «اسطوره-شهر اصفهان» نوشته بهمن نامورمطلق منتشر شد.
نامورمطلق در پیشگفتار کتاب نوشته است: «خوب می‌دانم نوشتن درباره اصفهان به محک کشیده شدن و خطر کردن است؛ زیرا چان‌چه نورتورپ فرای درباره آثار شکسپیر می‌گوید: «منتقدی که به نقد آثار شکسپیر می‌پردازد، در واقع خود را به نقد می‌کشد.» بی‌شک هرکس که درباره اصفهان می‌نویسد، خود را می‌نویسند و ذهنیت خویش را به بوته نقد می‌گذارد. اصفهان آن‌قدر غنی و سترگ است که برداشت‌ها و دریافت‌های ما از آن شاخصی برای فهم ماست؛ بیش از این‌که برای فهم اصفهان باشد.
اصفهان برایم یک موجود زنده، یا یک شخصیت برجسته است، یک چیز نیست؛ یک اوست. این شهر ابعاد بی‌شمار و رازهای بی‌کرانی در خود دارد. اصفهان شهر هیچ‌کس نیست؛ نه شاه عباس و نه شیخ بهایی، برعکس کسانی مانند شاه عباس و شیخ بهایی با اصفهان شناخته شدند؛ نه اصفهان با آنها. چنان‌چه اشاره خواهد شد، اصفهان پیش از این‌ها نیز شهری برجسته و بی‌همتا بوده است. افراد زیادی در این شهر زندگی کردند و بزرگ شدند و گاه نیز به بزرگی شهری افزودند؛ زیرا اصفهان فقط یک کالبد شهری نیست و فقط در خود، عمارت و پل پرورش نداده است؛ بلکه بزرگ‌ترین دستاوردهای این شهر، انسان‌های بزرگی هستند که در طول زمان تربیت کرده است.
این کتاب به دنبال سه سخنرانی در شهر اصفهان شکل گرفت. سخنرانی‌ها درباره اسطوره-شهر اصفهان بودند و جلسات آن در «حمام دردشت» در مقابل مخاطبان صمیمی و فرهنگ‌دوست اصفهانی انجام شد.»
