بلقیس سلیمانی با بیان این‌که به ادبیات خوشبین است می‌گوید ادبیات ما نه تنها افت نداشته بلکه رشد هم داشته است.
این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا درباره وضعیت ادبیات در سال‌های اخیر گفت: فکر می‌کنم دوره خوبی را طی میکنیم و آثار خوبی چاپ و منتشر می‌شود.
او همچنین بیان کرد: برخلاف نظر خیلی‌ها معتقدم ادبیات ایران نه‌تنها افت نداشته بلکه رشد هم داشته است. منتها مسئله‌ای که وجود دارد این است که عادت کرده‌ایم یکی دو نویسنده شاخص را در صدر قرار دهیم. الان چون آدم شاخص نداریم فکر میکنیم ادبیات دچار افت شده است در حالی‌که ما نویسنده‌های جوان خوبی داریم که آثارشان به چاپ بیستم می‌رسد.
سلیمانی خاطرنشان کرد: حال ادبیات ما خوب است و مشکلی ندارد. تنوع هم فوق‌العاده زیاد است. نویسندگان جوان و نویسنده‌های زن خیلی خوب کار می‌کنند؛ مثلا استقبال زیادی از کار نسیم مرعشی شد. کتاب دومش نیز کار خوبی است که نشان می‌دهد این نویسنده رو جلو گام برمی‌دارد، یا کتاب «هشتِ پیانیست» از مهدی بهرامی را قبل از چاپ خواندم که بسیار عالی است. همه این‌ها دارند کار می‌کنند و خوب هم کار می‌کنند. من نسبت به ادبیات اصلا بدبین نیستم، خیلی هم خوش‌بینم.
این داستان‌نویس سپس در توصیه به نویسنده‌های جوان گفت: ممکن است شرایطی پیش بیاید که نویسنده در ادبیات صدرنشینی نداشته باشد و این طبیعی است، زیرا خواننده در پی تجربه‌های تازه است. نویسنده مدام باید خلق کند و جهانی را که ما شروع به ساختن کرده‌ایم، کامل کند.
او در ادامه درباره بهترین و بدترین خبرهای حوزه ادبیات که در سال ۱۳۹۶ شنیده است، گفت: خبر خوب، برگزیده شدن رمان «ترلان» فریبا وفی در جایزه مؤسسه Litporm آلمان بود. اما خبر بود زیاد بود؛ فوت کورش اسدی و علی‌اشرف درویشیان. همچنین مجوز نگرفتن کتاب‌ها جرو خبرهای بد بود.
بلقیس سلیمانی همچنین گفت: فکر می‌کنم اگر خواننده ایرانی می‌خواهد خودش را پیدا کند، بهتر است کتاب‌های نویسنده‌های ایرانی را بخواند. تمام خودمان را در آثار خارجی پیدا نمی‌کنیم ولی در آثار ایرانی بهتر می‌توانیم خودمان را پیدا کنیم. خواننده ایرانی باید به آثار ایرانی توجه کند و آنها را کوچک نشمارد، زیرا کتاب‌های خوبی چاپ می‌شود. در کنار ادبیات جهان، کتاب‌های ایرانی فراموش نشود.
این نویسنده سپس این کتاب‌ها را برای خواندن پیشنهاد کرد: مجموعه داستان «هیولای خانگی» از فرشته احمدی، «هشتِ پیانیست» مهدی بهرامی و در ادبیات جهان هم «پدران و پسران» ایوان تورگنیف و «آخرین انسان» مارگارت اتوود
