بررسی شاخصه های مهم مکتب خراسان از ابتدا تا قرن هفتم هجری
استاد راهنما: قدرت الله خیاطیان
نگارش: سید علی حسین
دانشگاه سمنان ؛ 1393
شماره ثبت : 5839783
چکیده
با پیدایش و گسترش تصوف در جهان اسلام از قرن دوم به بعد، یکی از مناطقی که تصوف در آن رشد و گسترش پیدا کرد، ناحیه خراسان قدیم بود. تصوف در این نقطه با ابراهیم آدهم آغاز می شود که تصوف او مبتنی بر زهدد و ریاضت بوده است؛ بعلاوه در این خطه ، عرفای بزرگی همچون بایزید بسطامی، ابوسعید ابوالخیر،مولانا جلال الدین بلخی سر برآوردند که سبب رشد تعالیم و گسترش تصوف اسلامی شدند. تصوف در این منطقه ، دارای ویژگی های خاصی بود که به خوبی در آراء عملی و اقوال صوفیه آن نمودار است . از جمله مهمترین آنها می توان به مسله عشق ، سطح، ملامتی گری و سماع اشاره کرد.
در این نوشته بر آنیم تا به بررسی پیدایش و سیر تاریخی و تحولات این مکتب و روند رشد و گسترش تعالیم آن بپردازیم . از این رو بیش از همه بر تعالیم سه تن از بزرگان آن از جمله بایزید بسطامی ، ابوسعید ابوالخیر و مولانا تاکید شده است. این سه شخصیت به نوبه خود در پیدایش ، ترویج و گسترش تصوف خراسان نقش بسزایی ایفا کرده اند؛ بطوری که توان گفت بایزید و ابوسعید از پیشگامان این مکتب به حساب می آیند، اما مولوی با آراء و آثار خود در نشر و گسترش تصوف با رنگ و لعاب خراسانی بیشتر تاثیر گذار بوده است. به همین خاطر در این نوشتار از میان نمایندگان متعدد مکتب خراسان، آراء و اندیشه های سه شخصیت مذکور مورد توجه بیشتر ما خواهد بود.
کلید واژه ها
عشق، شطح، ملامتی گری، سماع، بایزید، ابوسعید، مولانا
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی موجود است.