سیمای جامعه در اشعار طالب آملی
(با تکیه بر مفردات،ترجیح بندها،ترکیب بندها،مثنویات،رباعیات و قطعات)
استاد راهنما: کبری نودهی
نگارش: سمیه خزاعی
دانشگاه آزاد واحد گرگان؛1392
شماره ثبت:5844682
چکیده
ادبیات آینه اجتماع است، این سخن به این معنی است که واقعیات و تحولات اجتماعی و فرهنگی ، بصورت نماها و بازتاب های عینی و واقعی، اما جزئی و پراکنده ، در آثار ادبی کم و بیش یافت می شود . با جمع آوری ، تنظیم ، توصیف و تحلیل این بازتاب ها، می توان سیمای دقیق ، جامع و واقعی را از حیات اجتماعی هر دوره از تاریخ ارائه نمود. از سوی دیگر،درک معانی و دقایق آثار ادبی ، شناخت شخصیت و زندگی آفرینندگان این اثار، بدون آشنایی با محیط و اجتماعی که در آن پدید آمده و به کمال رسیده اند، امکان پذیر نیست ، زیرا بدیهی است که طرز نگرش و ذوق و شعور خالق هر اثر ادبی، تا حد زیادی تابعی از اوضاع فرهنگی و اجتماعی محیط زندگی اوست.
درمیان شعرای بزرگ تاریخ ایران ، محمدطالب آملی ، شاعر قرن یازدهم هجری در اشعارش به این فضای جامعه بسیار نظر داشته بطوری که بخشی از آثار او که حقیقتا مانند آینه ای است که اوضاع و احوال سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه را به وضوح نشان می دهد.
جامعه شناسی ادبیات ، در یک نگاه کلی،قصد بر قرار کردن رابطه بین ادبیات و عناصر اجتماعی را دارد. این رساله به بررسی و شناخت جامعه و فرهنگ ایران در قرن یازدهم و دوره صفویه از خلال اشعار طالب آملی می پردازد . نویسنده فضای جامعه را با توجه به اجزای مختلف فرهنگی ، اجتماعی از قبیل: آداب و رسوم ، اعتقادات دینی و مذهبی، طب و درمان،پوشاک،صحنه های آسمان، مشاغل، جانوران و تفریحات (بازی ها، شکار، موسیقی و میگساری) بررسی و با ذکر شواهدی از اشعار طالب آملی متناسب با هر موضوع (خرد و کلان) سعی نموده تا کلیتی از شرایط و وضعیت آن روز ایران را به خواننده ارائه دهد.
واژگان کلیدی
طالب آملی، آداب و رسوم، فرهنگ عامه،عصرصفویه و سبک هندی
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی موجود می باشد.
