اثر پذیری هنرهای تصویری و تجسمی از شاهنامه ی فردوسی و خمسه نظامی

استاد راهنما: محمد علی گذشتی

نگارش: منیر عسگرنژاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران؛ دانشکده ادبیات وعلوم انسانی- 1393

چکیده

هنر و ادبیات در شکل از آفرینش است که از دیدگاه زیبایی شناسی به هم پیوسته اند . در نگرشی می توان ادبیات را هنر نامید، وقتی که اثر ادبی ویژگی های منحصر به فرد اثر هنری را با خود دارد، یعنی اثری که خلق شده و تکرار ناپذیراست؛ چرا که ادبیات و هنر بیانگر احساسات و عواطف هنرمند است و احساس و عاطفه پدیده ای است که نمی توان آن را به راحتی بازگو و تکرار نمود. آفرینش هنری نوعی الهام است که با عقل و منطق درک نمی شود. زیبایی و جمال در هنرها یکسان است وهنر  نقاشی، موسیقی و شعر رابطه ای تنگاتنگ دارند زیرا از روح انسان سرچشمه می گیرند و با ماده چندان ارتباطی ندارند. از لحاظ زیبایی شناسی، بینش و جهان بینی هنرمند هر رشته، در طول تاریخ و فرهنگ هر سرزمین مورد تامل بوده است. تاثیرپذیری و بهره جویی از مضامین خلق شده در رشته های ادبیات ، نقاشی، معماری، موسیقی به همراهی حرکات نمایشی به علت گسترده ی دید و جامعیت اندیشه و تکرار هنرمند و شاعر، اثر هنری را به بالاترین درجه ارتقاء می دهد. در این پژوهش اثرپذیری هنرهای تصویری و تجسمی از شاهنامه فردوسی و خمسه نظامی مورد بررسی قرار می گیرد. هنرهای تصویری و تجسمی سده های شش تا یازده هجری قمری بررسی شده است و همچنین سعی خواهد شد به این پرسش پاسخ داده شود که اثرپذیری هنرهای تصویری و تجسمی از شاهنامه فردوسی و خمسه نظامی چگونه بوده است؟

کلید واژه ها: شاهنامه، نقاشی، نگارگری، موسیقی، ادبیات و زیبایی

کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی