بررسي هفت وادي عرفان در منظومه‌هاي عطار (الهي‌نامه، منطق‌الطير و مصيبت‌نامه)/ نگارش مريم رمضانيان.- استاد راهنما حسن بساک؛ استاد مشاور محمد جواد عرفاني بيضايي.- کارشناسي ارشد (دانشگاه پيام‌نورگروه علمي زبان و ادبيات فارسي، رشته زبان و ادبيات فارسي) ؛ ۱۳۸۸
عرفان با همه پیچیدگیها و ظرافتهایش از جهات گوناگون، همیشه مورد توجه شاعران و اندیشمندان بوده است. بعضی شاعران چون عطار، با نگاهی ظریفتر و ژرفتر، جهان بینی عرفانی را توسعه و تکامل بخشیده و به بیان راههای بسط عرفان اسلامی و اندیشه عرفانی پرداخته اند.
این پژوهش در شعر عطار به بررسی وادی های هفتگانه عرفان در سه منظومه الهی نامه، منطق الطیر و مصیبت نامه پرداخته است. در پایان هر بخش، اندیشه عطار پیرامون هفت وادی عرفان در سه منظومه مورد بحث، مقایسه شده است.
یافته ها نشان می دهد که نگاه یکسانی در موضوع وادیهای عرفانی در سه اثر وجود دارد با این تفاوت که این اشتراکات در سه منظومه، گواه تکامل اندیشه عرفانی شاعر است که با پختگی و جزئی نگری اندیشه شاعر، شاهد تکامل عناصر ثابت از جمله سالک، سیر و سلوک و پیر و عناصر متغییر از جمله وادی ها است.
