سیمای شاعران فارسی در آثار مکتوب امام خمینی(ره) و تأویل و تفسیر اشعار آنها از دیدگاه امام
استاد راهنما: امین رحیمی
نگارش: زهرا محمودی؛ دانشگاه اراک.- 1393
چکیده
پژوهش حاضر به بررسی سیمای شاعران فارسی در آثار مکتوب امام خمینی)ره( و تأویل و تفسیر اشعار آنها از دیدگاه امام )ره( می‌پردازد.فرضیه پژوهش این است که امام خمینی )ره(در تألیف آثارشان به شاعران بزرگ فارسی علی‌الخصوص حافظ و مولوی توجه ویژه‌ای داشتند و برای تبیین اندیشه‌های خود، به فراخور موضوع ،به اشعار این بزرگان استناد می‌نمودند.
در این رساله ، ابتدا به زندگی‌نامه و معرفی آثار و تألیفات امام )ره( پرداخته‌شده است، سپس سبک شعری ایشان موردبررسی قرارگرفته شده و پس‌ازآن تجلی اشعار و اندیشه‌های شاعران نامدار فارسی در آثار منثور ایشان آمده است. نتیجه پژوهش نشان می‌دهد که امام )ره( به شاعران فارسی نظر داشته و در جای‌جای آثارشان از کلام آنها استفاده می‌کنند و معتقدند که این ابیات مخاطب را در فهم کلام ،یاری می‌کند. و به نظر می‌رسد نقطه‌ی اشتراک کلام امام )ره( با این شاعران در ادبیات عرفانی آن‌هاست. از میان این شاعران عارف‌مسلک، امام نسبت به حافظ توجه ویژه‌ای دارد و از او با عنوان عارف شیراز یاد می‌کند،پس از حافظ ،مولوی در جایگاه دوم و پس از او سعدی موردتوجه امام است. در آثار امام گه گاهی نام شاعرانی چون: شیخ بهائی، جامی، شیخ محمود شبستری، هاتف اصفهانی و... نیز به چشم می‌خورد.
واژگان کلیدی: امام خمینی )ره(، آثار مکتوب، عرفان، شاعران فارسی، تأویل و تفسیر.
کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی
