آموزه های اخلاقی در اشعار سید علی گرمارودی و بازتاب آن درکارکرد های زبانی
تهیه کننده : فاطمه ولی زاده دانشگاه آزاد اسلامی شیروان ؛ تابستان 91
چکیده
آنگاه که سخن در خدمت اخلاق و انسانیت قرار می گیرد , ماندگارو زیبا می شود . تصاویر شعری نیز درسایه اخلاق , علاوه بر زیبایی ظاهری , قداست نی یابند وکلام از حد "زبان بشری " فراتر رفته و بوی وحی و حدانی به خود می گیرد . نگارنده دراین پایان نامه می کوشد اخلاق و آموزه های اخلاقی ر ا از جنبه های دینی وجنبه های فردی , اجتماعی , عبادات و آداب , در شعر موسوی گرمارودی بیابد و طبقه بندی نماید وعلاوه بر آن , دسته از آرایه های ادبی که به نوعی در خدمت معنی و تاثیر گذاری بیشتراین آموزه ها هستند ., بیابد . این تحقیق نشان می دهد که روحیه دینی و مذهبی شاعر چگونه در اشعار وی نمود پیدا کرده است بطوری که می توان ادعا کرد او زندگی ادب خویش را وقف اخلاق اخلاق و تربیت اسلامی نموده است . از میان ابزارهای بلاغی , " استعاره و تناسب " نقش پر رنگ تری در اشعار سپیدش متفاوت است و می توان ادعا کردشعر او از حیث زبان در دو دنیای جداگانه سیر می کند بطوری کلی شاعری است مذهبی و اخلاق گرا , که ادبیات تعلیمی معاصر را زنده نگه داشته است .
کلید واژه ها :
آموزه های اخلاقی،موسوی گرمارودی،دین و مذهب،استعاره،تناسب .
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی آستان قدس موجود است.
