زبان حماسي و ارتباط آن با تصويرگري در شعر مهدي اخوان ثالث "م. اميد"/ نگارش فاطمه عرفاني واحد.- استاد راهنما: محمدحسين خسروان؛ استاد مشاور محمود مهدوي دامغاني، وحيديان کاميار.- کارشناسي ارشد (دانشگاه آزاد اسلامي (واحد مشهد)) ؛ ‎۱۳۸۱
یکی از انواع شعر فارسی، شعر حماسی است. حماسه نوعي شعراست که سرايش آن نياز به روحيه و زباني حماسي دارد. زبان حماسي، زباني درشت، سنگين و پر طنين است. عواملي که در حماسي کردن زبان دخيل اند، عبارتست از: داشتن روحيه حماسي، باستانگرايي نحوي و واژگاني، که خشونت خاصي را در زبان بوجود مي آورد. موسيقي حروف و واژه ها که با قرار گرفتن در کنار يکديگر مفاهيم خاص را به خواننده القا مي‌کند و اغراق و غلو که ذاتي حماسه است. بيان نيز دريک اثر حماسي، غالبا ساده و روان است. از ميان شاعران روزگارما، مهدي اخوان ثالث، يگانه کسي بود که فردوسي وار، به آيين کهن و افتخارات ملي و اساطير ايران باستان عشق مي ورزيد. او با انتخاب دقيق واژه‌ها و آگاهي از کارکرد موسيقي حروف، واژه‌ها و اصوات، مهارت در نحوه بيان و ارائه مطلب و استفاده از کليه امکانات زبان ونيز با ايجاد سکونها و حرکتها، قطع و وصلهاي کلامي تا حدي طنين خاص زبان حماسي رابه شعرش مي‌دهد. هر چيز کهنه در شعر او رنگ امروزي دارد. اين اثر داراي چهاربخش است: بخش نخست، درباره زندگي اخوان، بخش دوم اوضاع سياسي، اجتماعي ايران و آن زمان و تولد شعر نو فارسي است. بخش سوم شامل تعاريفي در رابطه با حماسه و تصوير است. در بخش چهارم نيز اشعاري که از جنبه حماسي بيشتري برخوردار بوده‌اند، مورد تحليل و بررسي قرار گرفته‌اند.