بررسی چشم زخم در متون برجسته فارسی از قرن 4هـ . تا قرن 8هـ.
پژوهشگر: محمد رضا عزیزی ؛1386
شماره ثبت:5834625
چکیده
در فرهنگ عامه آزار و گزندی که گمان می‌رود از تأثیر نگاه شیطانی کسی به انسان و اموال او برسد چشم زخم نامیده می‌شود گاه هر گونه نظر تحسین آمیز در اعتقاد عامه ممکن است چنین تأثیری داشته باشد، کسی را که گمان می‌رود چشمش چنین نیرویی داشته باشد بد چشم ، شور چشم و چشم رسان می‌نامند و نظر کردن او را به چشم زدن ، چشم رسانیدن ، نظر زدن و نظر رسانیدن تعبیر می‌کنند اعتقاد به وجود چنین نیرویی را در سراسر فرهنگ‌های جهان از ابتدایی‌ترین آنها چون مردمان بین‌النهرین تا به امروز می‌توان مشاهده کرد علاوه بر این در بیشتر ادیان آسمانی چون یهود ، مسیح و اسلام نشانه‌هایی از وجود چنین پدیده ای دیده می‌شود در ایران نیز در دین زرتشت و کتاب اوستابه آن اشاراتی شده است. این اندیشه در ادب فارسی نیز جلوه ای خاص دارد و کمتر شاعری را می‌توان جست که ابیاتی را به این عقیده اختصاص نداده باشد یا بر پایه آن و عناصر وابسته‌اش دست به آفرینش هنری نزده باشد.
کلید واژه : ادبیات، ادیان ، چشم زخم، طلسم ، جادو
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس موجود است.
