بررسی و تحلیل سیر تحول تحقیقات ادبی در ایران
نگارش : حسام ضیایی؛ 1386
شماره ثبت : 5831615
چکیده
یکی از عوامل تأثیر گذار در کیفیت آفرینش‌های ادبی در دوره معاصر، پژوهش‌های گوناگونی است که محققان در زمینه ادبیات و آثار ادب فارسی به انجام رسانده‌اند. پژوهش‌های ادبی با روش و فرم جدید از دهه اول 1300 شمسی در ایران رواج یافت و با تاسیس دانشگاه‌ها در ایران رونق بیشتری گرفت و پس از آشنایی دانشجویان ایرانی با مراکز علمی سایر کشورها و آثار محققان خارجی، روشمند تر و اندک اندک بر کمیت و کیفیت آنها افزوده شد تا جایی که امروزه تحقیقات ادبی در ایران از گسترده‌ترین حوزه های پژوهشی به شمار می‌رود.
هدف از نوشتار ، بررسی و تحلیل سیر تحول تحقیقات ادبی در ایران در محدوده سال‌های 1300 تا 1350 هجری شمسی است. کثرت و تنوع تحقیقات ادبی از نوع جدید در این دوره، ضرورت مطالعه تحولات ادب پژوهی و شناسایی زمینه‌ها و عوامل تأثیر گذار بر آن را ایجاب می‌کند. دوره پنجاه ساله مذکور در این مقاله به سه مقطع تقسیم شده و محققان برجسته هر مقطع گزینش و آثارشان مورد بررسی قرار گرفته است.
بعد از بررسی عناوین 440 کتاب ، معلوم شد که (( متن پژوهی)) مهم‌ترین دغدغه محققان ادبی در این نیم قرن بوده است. اما بیشترین آثار منتشر شده در دوره‌ی اول (1300تا 1320) و در دوره‌ی دوم (1320تا 1332) از نوع تصحیح نسخه و در مقطع سوم (1332تا 1350) از نوع ترجمه است.
پژوهشگران ادبی در نیم قرن مورد نظر ، پس از چاپ متن‌های منقح از آثار ادب فارسی با رویکرد های گوناگون از جمله توصیفی، تحلیلی، انتقادی، تاریخی و ... به تحقیق درباره‌ی آنها پرداخته‌اند و گام به گام ظرفیت‌های جدیدی را در فهم ، تفسیر و نقد متون ادبی کشف کرده‌اند.
واژگان کلیدی : پژوهش،ادبیات فارسی، روش تحقیق، تصحیح نسخه
این پایایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات موجود است.
