تعاملات عاشق و معشوق در غزلیات مولوی بر اساس روش تحلیل انتقادی گفتمان CDA‎/ نگارش مهدی آرمان طاهری.- استاد راهنما مه‌دخت پورخالقی چترودی؛ استاد مشاور هما زنجانی‌زاده اعزازی.- کارشناسی ارشد (دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی، رشته زبان و ادبیات فارسی) ؛ ‎۱۳۸۹.
در این تحقیق، تعاملات عاشق و معشوق را در صد غزل از غزلیات مولوی، بر اساس روش تحلیل انتقادی گفتمان بررسی شده است. هدف این تحقیق، تجزیه و تحلیل تعاملات عاشق و معشوق مطابق روش تحلیل انتقادی گفتمانی تئون ای ون دایک و تحلیل اجتماعی آن ها مطابق الگوی اریک فروم است. به همین منظور ابتدا تعاملات عاشق و معشوق را بر طبق الگوی اریک فروم دسته بندی کرده، سپس با ترسیم جداول و نمودارهایی از تعاملات عاشق و معشوق به نتیجه گیری از یافته های تحقیق پرداخته شده است. پس از تجزیه تعاملات بر اساس الگوی اریک فروم، دو دسته تعامل مشخص شده است، همچنین، مطابق روش تحلیل انتقادی گفتمانی ون دایک مشخص گردیده پنج سازه اصلی زیربنای غزلیات مولوی و عتاملات عاشق و معشوق را تشکیل می دهند:نثار عشق، ادب خدمت، تمجید از معشوق و تقاضای عشق و وصال از او.