جلوه های آسمان در شاهنامه
استاد رهنما: دکتر رضا اشرف زاده
نگارش : مهین خلیلی ترکی
دانشگاه آزاد اسلامی – واحد مشهد؛ 1392
شماره ثبت : 5837184
چکیده
با نگاه اجمالی در بخش های مختلف شاهنامه آشکارا در می یابیم که فردوسی آشنایی قابل توجه ای به علوم نجوم و گاه شماری داشته است و میزان بهرمندی وی از اصطلاحات نجومی نسبت به گذشتگان خود به طرز قابل ملاحظه ای بیشتر است .
شاهنامه به عنوان اثری حماسی , گنجینه ای از اطلاعات و اصطلاحات نجومی , اعتقادات , باوره و اسطور ه هاست . فردوسی از باورها و علوم نجومی و احکام آن برای نظم متن داستان های شاهنامه یاری جسته است .
ما نیز در این نوشتار بر آنیم تا جلوه های نجومی آسمانی را با بهرمندی از آثار کهی ایرانی به همراه باورها و اسطور ه هایی که در شکل گیری وقایع داستان ها و تصاویر شاعرانه و حماسه این اثر سترگ و گران سنگ نقش بنیادی دارند و به همراه اصطلاحات نجومی که در قالب گاه شماری ( شب و روز , ماه , فصول , سال) آسمان و روشنان فلکی , بروج دوازده گانه فلکی و باد (وایو) در این گنج نامه باستان گنجانده شده است و با توجه به نجوم علمی و احکام نجومی و نیز هر از گاهی تصاویر بلاغی آن ها به بررسی و تحلیل بنشینیم .
کلید واژه ها
شاهنامه, نجوم علمی و احکامی, زروان, گاه شماری, آسمان, ستارگان , بروج دوازده گانه, وایو
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی موجود می باشد.
