بررسی شاخصه‌های مهم مکتب خراسان از ابتدا تا قرن هفتم هجری
استاد راهنما: قدرت الله خیاطیان
نگارش : سید علی حسینی
دانشگاه سمنان ؛ 1393
شماره ثبت : ۳۹۷۸۳
چکیده
با پیدایش و گسترش تصوف در جهان اسلام از قرن دوم به بعد , یکی از از مناطقی که تصوف در آن رشد و گسترش پیدا کرد, ناحیه خراسان قدیم بود. تصوف در این نقطه با ابراهیم ادهم آغاز می شود که تصوف او مبتنی بر زهد و ریاضت بوده است ؛ بعلاوه در این خطه , عرفانی بزر گی همچون بایزید بسطامی , ابوسعید ابوالخیر , مولانا جلال الدین بلخی سربرآوردند که سبب رشد تعالیم و گسترش تصوف اسلامی شدند . تصوف در این منطقه , دارای ویژگی های خاصی بود که به خوبی د ر آراء عملی و اقوال صوفیه آن نمودار است. از جمله مهمترین آنها می توتان به مساله عشق, شطح , ملامتی گریو سماع اشاره کرد.
در این نوشته برآنیم تا به بررسی پیدایش و سیر تاریخی و تحولات این مکتب و روند رشد و گسترش تعالیم آن بپردازیم . از این رو بیش از همه بر تعالیم سه تن از بزرگان آن از جمله بایزید بسطامی , ابوسعیدابوالخیر و مولانا تاکید شده است. این سه شخصیت به نوبه خود در پیدایش , ترویج و گسترش تصوف خراسان نقش بسزایی ایفا کرده اند ؛ بطوری که می توان گفت بایزید و ابوسعید از پیشگامان این مکتب به حساب می آیند ؛ اما مولوی با آراء و آثار خود در نشرو گسترش تصوف با رنگ و لعاب خراسان, اراء و اندیشه های سه شخصیت مذکور مورد توجه بیشتر ما خواهد بود.
کلیدواژه ها:
عشق, شطح, ملامتی گری, سماع , بایزید, ابوسعید , مولانا
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی موجود می باشد.
