ادبیات قطعا ساخته شده از زبان است ولی فرم ویژه ای از زبان که هدفش ارتباطی خاص است. شکل ادبی را میتوان به عنوان یک «زبان» در نظر گرفت که اصول خاص خود را در مورد چیدمان نشانه ها و تولید «معانی» دارد. بواسطه ی ادبیات، زبانی را یاد میگیریم وبه تمدنی نزدیک می شویم ، اما به ویژه به یک مطالعه و یک ارزیابی دوباره ی مفهوم فراگرفته شده از قبل درباره «زبان» و «ارتباط» فرا خوانده میشویم. میتوان گفت که برای آموزش زبان هرآموزشی که این نوع خاص ارتباط را به این دلیل که ادبیات کامل نیست نادیده میگیرد و هرنوع روش شناسی که ادبیات را در نظر نمیگیرد به نوعی ناقص العضو است.