وقوف بر ابطال و دمن و گونه های آن در شعر فارسی
چکیده:
زبان و ادب فارسی از لحاظ واژگانی ، اصطلاحات ، صناعات ادبی ، اغراض شعری ، مضامین ، تشبیهات ، تصاویر ، قالب ها و ساختار شعری ، تحت تاثیر ادب عرب بوده است . تا جایی که از بین زبان های مختلف دنیا ، بیشترین تاثیر را از زبان و ادب عرب پذیرفته است . اکثر قصاید ادب جاهلی با وقوف بر اطلال و دمن و مویه بر آثار آن آغاز می گردد که ساختار این قصاید جاهلی و بدوی نیز بر اساس زندگی شاعران عرب بوده است . شعر و ادب فارسی در این نوع ادبی سخت تحت نفوذ و تاثیر شعرای تازی بوده و شعرای فارسی زبان از همان آغاز شعر فارسی ، بسیاری از اشعار خود را بر پایه ساخت و بافت قصاید جاهلی ساخته و حتی عبارات و مضامین کلیشه ای آن ها را به قصاید فارسی وارد نمودند . این پژوهش بر آن است تا با رویکرد ادبیات تطبیقی به جلوه های این نوع ادبی و نیز گونه های آن در شعر فارسی ، به خصوص در سبک خراسانی بپردازد .
