بررسی تطبیقی نمادهای اجتماعی در شعر صلاح عبدالصبور و امیر هوشنگ ابتهاج
نویسند‌گان :
] ابراهیم اناری بزچلوئی ] - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه اراک
] سمیرا فراهانی ] - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه اراک
report iconخلاصه مقاله:
صلاح عبدالصبور 1918-1931 از جمله شاعران نوگرای معاصر عرب است که در شعر خود گرایش های سیاسی و اجتماعی و انسان، مسائل مشکلات او در جامعه دغدغه ای اصلی وی را تشکیل می دهد. اغلب سروده های عبدالصبور تصویر جامعه معاصر مصر و در عرصه گسترده تر جهان عرب است که شاعر متاثر از مکتب سمبولیسم غربی به دلیل عدم آزادی بیان با بهره مندی از رمز و سمبل، اندیشه های اصلاح طلبانه خود را بازگو می کند، از این رو سمبل و رمز در شعر عبدالصبور کارکردی اجتماعی می یابد. از همتایان معاصر عبدالصبور در ادبیات فارسی می توان به امیر هوشنگ ابتهاج اشاهر کرد وی را غزلسرایان معاصر است که پس پشت سر نهادن گرایش های عاطفی و تغزلی، در شمار شاعران نوگرای نیمایی جای می گیرد. به نظر می رسد که عبدالصبو و ابتهاج در استفاده از سمبل و نماد در شعر، رویکردی مشابه داشته و نمادهای مرسوم در شعر آنان برای بیان مفاهیمی یکسان از جمله آزادی، عدالت اجتماعی، پیروزی و... به کار رفته است.
کلمات کلیدی:
ادبیات تطبیقی، نمادهای اجتماعی، صلاح عبدالصبور، امیرهوشنگ ابتهاج
