نقش‌مایه‌های شرقی- ایرانی در آثار نیکالای گومیلیوف
نویسندگان
1مرضیه یحیی‌پور ؛ 2زینب صادقی سهل‌آباد
1استاد گروه زبان و ادبیات روسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2عضو هیئت علمی گروه زبان روسی، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
چکیده
در این مقاله ضمن معرفی نیکالای گومیلیوف، «پدر‌آکمهایسم» روسیه کوشیده‌ایم، نحوۀ آشنایی او را با شرق و تأثیرپذیریش از آثار شرقی را بررسی کنیم. گومیلیوف با تأسی از شرق و الگو قرار دادن عناصر شرقی در اشعارش، آثار بینظیر و منحصربهفردی خلق کرده است که در این نوشتار با تجزیه و تحلیل برخی از آنها سعی کرده‌ایم منابع الهام آنها را مشخص کنیم. از مهم‌ترین و جالبترین اشعار او «درویش مست»، «تأسی از زبان فارسی»، «مینیاتور پارسی»، «زائر» و نمایشنامۀ منظوم «فرزند خدا» است که در آنها به‌وضوح میتوان جهانبینی شرق‌گرایانة او را دید. گومیلیوف که در مکاتبات دوستانۀ خود نیز از تخلص «حافظ» استفاده میکرد، همواره در جست‌وجوی راهی برای غنی کردن فرهنگ سرزمین خود و نزدیک کردن آن به عناصر معنوی شرق بود؛ از همینروست که در آثار او سرچشمههای معنوی و روحانی شرق با صور و شمایل شاعرانه انعکاس یافته و جهانبینی او را تحتتأثیر خود قرار داده، بهطوریکه او را از سایر نویسندگان و شاعران عصر نقرهای روسیه متمایز کرده است. در این مقاله همچنین به موضوع چگونگی انعکاس عناصر شرقی، تعالیم عرفان اسلامی و تصوف، در آثار این شاعر اشاره خواهیم کرد.
کلیدواژگان
واژگان کلیدی: گومیلیوف؛ شرق؛ عناصر شرقی؛ ایران؛ تصوف؛ الهام
