بررسی و تحلیل ربیعیات در شعر اندلس با بهاریه ها در شعر فارسی قرن چهارم و پنجم(PHD )
استاد راهنما: محسن سیفی
نگارش: حدیثه بهادری؛ دانشگاه کاشان.- 1392
چکیده
توصیف بهار و زیبایی هایش، یکی از موضوعاتی است که همواره مورد توجه شاعران قرار گرفته و بازتاب گسترده ای در آثارشان داشته است. در توصیف این فصل قصایدی سروده شده است که به این اشعار در ادبیات عربی ربیعیه و در ادبیات فارسی بهاریه می-گویند. این رساله به بررسی و تحلیل این اشعار پرداخته است.ربیعیات و بهاریه ها، در اشعار شاعران قرن چهارم و پنجم هجری، بهانه ای برای خوش باشی و عیش و طرب است و در این اشعار به مسائل دیگر کمتر توجه شده است. آرامش سیاسی و اجتماعی که در جامعه این شاعران حاکم بود و رفاهی که این شاعران در اثر ارتباط با دربار پیدا کرده بودند، در توصیف هایشان از فصل بهار تأثیر به سزایی داشت، شاعرانی چون ابن عبدربه، ابن خفاجه، ابن زیدون ، منوچهری و فرخی که به این مضمون‌ها پرداخته‌اند،به طوری که از آمدن این فصل احساس خوشحالی می‌کردندو زمینه نشاط و شادی و بساط عیش و نوش برای آنها فراهم می‌شد و برای آنها فصل خوش‌گذرانی و برپایی مجالس شرابنوشی بود، در شعر این شاعران بر خلاف ادبیات دوره‌های بعد به این فصل با چشم انداز عرفانی و معنوی کمتر توجه شده است.
کلید واژه ها: بهاریه ها،شعر اندلس،ادبیات وصفی،شعر فارسی
کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی
