بررسی ویژگی های سبک هندی در غزل بیدل دهلوی
استاد راهنما:دکتر ابوالقاسم امیر احمدی
مشاور:دکتر علی عشقی سردهی
نگارش:مریم صائمی ،کارشناسی ارشد ادبیات فارسی،دانشگاه آزاد سبزوار،1386
شماره ثبت:31740
چکیده
سبک هندی(اصفهانی) که آن را طرز تازه هم نامیده اند روشی است که به دنبال یک سری حوادث تاریخی و
تفکر پرهیز از مضامین تکراری،طی یک پروسه ی تاریخی رشد نموده و در مسیر تحول خود،دستخوش حوادث
تاریخی متعدد شده و ویژگی های خاصی را به خود پذیرفته است و با شیوه های متداول در عصرهای پیشین
کاملا متفاوت است. زایش این شیوه در اصفهان اتفاق می افتد و از آن پس دو شاخه می شود که بالش یک
شاخه ی آن در هندوستان شکل می گیرد. در دوره های قبل ایران تنها کانون شعر و ادب فارسی بود و در عصر
صفویان این کانون به هندوستان منتقل شد.
کلید واژه:سبک هندی،بیدل دهلوی،غزل
کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی
