سبک‌شناسی ساختاری مصیبت نامه‌ی عطار نیشابوری(phd )
استاد راهنما: مهدی نیک منش
نگارش: سپیده جواهری؛ دانشگاه الزهراه(س).- 1393
چکیده
سبک‌شناسی علم مطالعه‌ی مشخصه‌های متنی، فردی و دوره‌ای است و سبک‌شناسی ساختارگرا به مطالعه‌ی این ویژگی‌ها در نظام متن می‌پردازد. در این رویکرد، بنای مطالعه بر تعیین روابط و مناسبات متنی در تعامل با یکدیگر و در یک ساختار کل است. بر این اساس، ویژگی‌های سبکی متن در این نظام، برهم‌کنش دارند و با ارتباط‌های چندگانه در یک شبکه‌ی تعاملی، کلیت اثر را می‌سازند.هدف از انجام این پژوهش، بررسی ویژگی‌های سبک ساختاری مصیبت‌نامه، به عنوان آخرین مثنوی از سه‌گانه‌های روایی عطار و کامل‌ترین آن‌هاست. بدین ترتیب تعیین ویژگی‌های سبکی این مثنوی، بیش از هرچیز می‌تواند نشان دهنده‌ی مشخصه‌های سبک فردی این شاعر باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده‌ی روابط متقابل عناصر چهارگانه‌ی روایت، موسیقی، بلاغت و دستور است که با یکدیگر شبکه‌ای تعاملی تشکیل داده‌اند و جز در اتصال معنایی برخی از حکایات فرعی، متنی منسجم را به وجود آورده‌اند.
کلید واژه ها: سبک شناسی،عطار نیشابوری،نقد ادبی،مصیبت نامه
کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی
