سبک شناسی سروده‌هایی از عبد المعطی حجازی

استاد راهنما: میراحمدی سیدرضا

نگارش: خداوردی سمیه؛ دانشگاه کاشان-.1393.

چکیده

اهمیت علم سبک شناسی در بررسی زیبایی شناسی متون و میزان روابط با آثار ادبی جدید و قدیم شناخته می‌شود. ناقد از طریق شناخت این علم، به کشف زیبایی‌های درون متن و احساس و عواطف صاحب متن پی می‌برد. سبک شناسی غالباً با بررسی سه سطح لغوی، ادبی و فکری به تحلیل متون می‌پردازد. پیشینه‌ی این علم، به تلاش‌های بی وفقه‌ی محققان قدیمی از جمله ارسطو بازمی‌گردد که نظریه‌های او، اساس این علم به شمار می‌رود.آن‌چه نگارنده را به این موضوع می‌کشاند، ویژگی‌های خاص شاعر و عواطف رمانتیکی او است که به‌واسطه‌ی آن‌ها از سایر هم‌عصرانش متمایز گشته است و... همان‌طور که نظر بسیاری از محققان و ناقدان عرب را به شعر عبدالمعطی معطوف ساخته و می‌سازد. ترجمه‌ی اشعار شاعر به زبان فرانسه و انگلیسی، دلیلی برصحت این مدعا می‌باشد و ارزش ادبی فراوان آثار او، در دید مردم است. یکی از مهم‌ترین نتایج به دست آمده از واکاوی چهار قصیده‌ی )عوده فبرایر، الاوراس، الرحله ابتدأت، مرثیه لاعب سیرک) آن است که خواننده با خوانش اشعار حجازی، در قصائد او پژواک مقاومت و انعکاسی از مسائل انسانی، سیاسی و اجتماعی معاصر را احساس می‌کند؛ از همین دیدگاه، کانون توجه شاعر نه تنها در سروده‌های مورد نظر ما بلکه در همه‌ی قصائدش، به هدایت نظام بشری نظر داشته است؛ دیگر آن‌که شاعر با فراخوانی شخصیت‌های سنتی از جمله علی(ع)، مسیح (ع )، امام حسین (ع)، معتصم و.....گرایش سیاسی_ ملی‌گرایانه‌ی خود را بیان می‌دارد تا بدین روش تجربه‌های معاصرش را از زبان این شخصیت‌ها به گوش مردم برساند و از دردها و رنج‌های ملت عرب _که از اشغال و شکست احساس سرخوردگی می‌کردند_ سخن گوید و آنان را علیه دشمن اشغالگر ترغیب ‌نماید.

کلیدواژه ها:

کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی