استاد راهنما: مجیدی فاطمه

نگارش: خواجه یزدی منصوره؛ دانشگاه حکیم سبزوار.- 1391.

شماره ثبت: 5853416

چکیده

هدف پژوهش حاضر آن است که رویکردهای شادمانی رودکی، منوچهری و مولوی را با توجه به اشعارشان معرفی کند و سپس به مقایسه ی این رویکردها بپردازد. گزاره های شادمانی در اشعار رودکی و منوچهری مشترک است و این موارد را در بر می گیرد: عشق ورزی، شادخواری، مدح، طبیعت گرایی، اغتنام فرصت و جشن های ایرانی و اسلامی . گزاره های شادمانی مولانا نیز از این قرا است: عشق ورزی، شراب، مرگ ستایی، سماع، موسیقی، غزلیات، طبیعت گرایی، اغتنام فرصت و روزه داری، با مقایسه موارد یاد شده در می یابیم که شادی های مولانا از گونه ی انفسی و شادی های رودکی و منوچهری از گونه ی آفاقی است. رویکردهای شادمانی هر کدام از این شاعران بازتاب اوضاع اجتماعی روزگار آنان است. بنیاد شادی های رودکی بر اساس تعادل و خرد عصر سامانی است. رویکرد های شادمانی منوچهری بر اساس عدم تعادل و لهوگرایی عصر غزنویان است. راهکارهای شادی و سرور مولانا نیز بر اساس مشرب عرفانی وی شکل گرفته است.

کلید واژه ها: شادی،رودکی،منوچهری،غزلیات شمس

کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی