اميدي ديگر/ ضياءالدين ترابي.- تهران: نشر دنياي نو، ۱۳۸۰.
امیدی دیگر: نگاهی تازه به شعرهای مهدی اخوان ثالث
مهدی اخوان ثالث یکی از سرشناسترین چهره‌های شعر معاصر و یکی از تاثیر گذارترین شاعران عصر خود بود
که در سال 1307 در توس مشهد به دنیا آمد. پدرش عطار بود ابتدا به موسیقی روی آورد ولی پدرش او را از این کار
منع کرد، بنابراین کم کم به شعر روی آورد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مشهد به پایان برد.
بعد به تهران رفت و به استخدام آموزش و پرورش درآمد.
اخوان شعرهای زیادی در قالب های کلاسیک مثل غزل، قصیده،قطعه و مثنوی سروده است.
اما اهمیت و شهرت شعرهایش تنها به خاطر شعرهای نیمایی‌اش می باشد. نخستین شعر نیمایی اش را
در سال 1333 با نام فراموشی سرود و با سرودن شعر زمستان در سال 1335 رسما به گروه شاعران
نوپرداز پیوست.
شعرهای مهدی اخوان ثالث را می توان در سه دوره کاملا مستقل طبقه بندی کرد:
1-شعر کلاسیک 2-شعرهای نئوکلاسیک3-شعرهای نو
دو مجموعه شعر ارغنون و ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم حاوی کلیه شعرهای کلاسیک اوست.
شعرهای نئو کلاسیک او چها پاره هایی مانند خفته، نغمه همدرد ارمغان فرشته است.
شعرهای نیمایی او مجموعه هایی با نام زمستان آخر شاهنامه، از این اوستا، پاییز در زندان ، منظومه زندگی می گوید بازیست، دوزخ اما سرد است
و مهدی اخوان ثالث در چهارم شهریورماه 1369 به دلیل ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.
