بررسی گفتمان متکّدیان در زبان فارسی
استاد راهنما: صدیقه سادات مقداری
نگارش: زهرا سلیمی
دانشگاه پیام نور استان خراسان جنوبی، مرکز پیام نور قاین 1398
چکیده
متکّدی گری یک آسیب اجتماعی است که در پیدایش آن عوامل مختلفی مانند فقدان اشتغال و کار، فقر مادی، پیری و ازکارافتادگی، رخوت و سستی، اعتیاد، معلولیت و بیماری، مسائل خانوادگی و... دخالت دارند. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به روش پیمایشی با رویکرد توصیفی انجام‌شده است. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی متکّدیان سطح شهر بیرجند در سال 1396 تشکیل می‌دهند، که تعداد 20 نفر به‌عنوان نمونه با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش، مصاحبه ی هدایت‌شده است که برای تهیه سؤالات از اهداف پژوهش بهره گرفته شد. پس از انجام مصاحبه با استفاده از آمار توصیفی و روش تجزیه‌وتحلیل محتوا، اطلاعات حاصل از مصاحبه‌ها موردبررسی و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد متکّدیان از روش‌های متعددی ازجمله تظاهر به نقص عضو و ناداری، ذکر آلام و دردها با تعریف داستان و سرگذشت زندگی، پوشیدن لباس‌های کثیف و کهنه، همراه داشتن کودکان بیمار و معلول با قیافه اندوهگین با شگردهای خاصی مانند گریه و ناله، سخنان سوزناک، استفاده از گفتمان مذهبی و نام ائمه و قسم به حضرت فاطمه (س)، استفاده از شعر و ادبیات، دعا برای نعمت‌ها و سلامتی فرزندان و همسر و بهانه‌هایی مانند درراه ماندن، دزدیدن کیف پول و.... با سوءاستفاده از اعتقادات دینی و مذهبی و عواطف و احساسات مردم با برانگیختن حس ترحم در آن‌ها به دلیل روحیه لطیف و احساس نوع‌دوستی غیرواقعی به تکّدی گری می‌پردازند.
کلید واژه ها: زبان فارسی، تکدیگری، شیوه تکدیگری
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی موجود است
