تفاوت رم های DDR، DDR2، DDR3 و DDR4
از سال 2002 به بعد، بازار حافظه RAM به حافظه های RAM از نوع DDR SDRAM ها رسید. « دی دی آر » یا DDR مخفف کلمه Double Data Rate یا «نرخ داده دو برابر» می باشد. با معرفی این نوع حافظه ها، در واقع انقلابی در صنعت تولید رم های SDR به وجود آمد.

مهمترین تفاوت حافظه های RAM از نوع DDR و SDR در این بود که حافظه های DDR توانایی انجام عملیات در هر پالس پایین و بالای CPU را دارند اما حافظه های SDR فقط در یکی از این پالس ها قابلیت فعالیت داشتند. همین استفاده ی بهینه از پالس های ساعت CPU، باعث شده سرعت کارکرد حافظه های DDR دو برابر حافظه های SDR باشد.

رم های DDR دارای فرکانس انتقال 266، 300، 333 و 400 مگاهرتز هستند و این یعنی سرعت بیشتر. ظرفیت این نوع رم ها تا 32 گیگ هم (اکنون ۲۰۱۵) موجود است. در ظاهر، به جز مکان شکافی که بین پورت های آن ها است، تفاوت چندانی دیده نمی شود. همچنین لازم به ذکر است که ولتاژ های کاری برای DDR ، DDR2 و DDR3 به ترتیب 2.5 ، 1.8 و 1.5 ولت است.

رم های DDR2
در اواسط سال 2004 میلادی بود که تکنولوژیRAM های DDR2 به بازار معرفی شد. رم های DDR2 دارای پروتکل های نسل جدید بودند که برای بازی های سنگین تر مناسب بودند. سرعت این حافظه های RAM نسبت به نسل های قبلی قابل مقایسه نبود و می توانست تا پهنای باند 8 و نیم گیگابیت بر ثانیه را پشتیبانی کند. حافظه های RAM از نوع DDR2 دارای ماژول 240 پین هستند و قطعا سرعت بهتری نسبت به DDRهای 180 پین دارند. این نوع حافظه ها می توانند چهار انتقال داده در یک پالس زمانی CPU داشته باشند که تقریبا سرعت را نسبت به DDR ها دو برابر می کند. حافظه های DDR2 از دو کانال ارتباطی استفاده می کنند که در اصطلاح Dual Channel نامیده می شود و با اینکار شما هم نرخ انتقال بیشتری خواهید داشت و هم سرعت بیشتری را تجربه خواهید کرد.

حافظه های RAM از نوع DDR2 از مادربوردهای قدیمی پشتیبانی نمی کنند و به نوعی می توان گفت Backward Compatible نیستند، ساختار ماژول آنها کاملاً با ساختار ماژول های DDR متفاوت است و بنابراین بر روی همان اسلاتی که DDR متصل می شود نمی توان آن را قرار داد. بنابراین شما نمی توانید حافظه های DDR را به DDR2 با داشتن یک مادربورد قدیمی بروز رسانی کنید. اکنون این نوع از حافظه ها در بازار به ندرت یافت می شوند اما همچنان عده ی زیادی از کاربران از حافظه های DDR2 استفاده می کنند.

رم های DDR3
یکی از آخرین نسل تکنولوژی های حافظه که امروزه بصورت گسترده استفاده می شود، حافظه های DDR3 نام دارند که از سال 2007 میلادی به بازار عرضه شدند. حافظه های DDR3 به عنوان یک انقلاب در صنعت حافظه بعد از DDR2 معرفی می شوند، این نوع حافظه ها دارای ولتاژ کاری پایین تر و سرعت به نسبت بیشتر هستند و می توانند نرخ انتقال اطلاعاتی بیش از 12.8 گیگابیت در ثانیه را ارائه بدهند.

سیستم هایی که از DDR3 پشتیبانی می کنند می توانند ماژول های 1 و 2 و 3 تایی در کنار هم داشته باشند. اگر سیستم شما این مورد را پشتیبانی کند، سیستم شما می تواند چندین RAM از نوع DDR3 که هم Dual Channel هستند و هم Triple Channel را در کنار هم داشته باشند که سرعت و کارایی RAM شما را نسبت به داشتن فقط یک ماژول RAM بسیار بسیار بالاتر می برد. حافظه های DDR3 دارای 240 پین می باشند و به همین دلیل به هیچ عنوان با Motherboard های قبلی سازگاری ندارند و شما در صورت نیاز به استفاده از این نوع حافظه ها باید حتماً مادربورد خود را نیز بروز کنید. هر کدام از اسلات های RAM از نوع DDR3 معمولا در مادربوردها براحتی 16 گیگابایت RAM را پشتیبانی می کند که برای یک سیستم خانگی یا بازی بسیار مناسب است. در حال حاضر، بازار حافظه های RAM در اختیار حافظه های DDR3 است.

در کنار این ها، حافظه های نسل جدیدتری نیز در حال ورود به بازار هستند که با نام رم های DDR4 شناخته می شوند. همچون نسل های پیشین، این تکنولوژی نیز وعده ی سرعت بالاتر و مصرف ولتاژ پایین تر را به کاربران می دهد. در حال حاضر این رم ها چندان در بازار مرسوم نیستند اما در آینده ای نزدیک، DDR4 جایگاه فعلی رم های DDR3 را خواهد گرفت. بدین ترتیب، اگر به فکر خرید یک سیستم قدرتمند هستید، پیشنهاد می کنیم حتماً از رم های DDR4 استفاده کنید.

چه مقدار رم برای یک کامپیوتر نیاز است؟
در دنیای امروز، همه ی کاربران به دنبال سیستم های پرسرعت و قدرتمند هستند تا بتوانند از پس اجرای برنامه های سنگین و حجیم امروزی برآیند. اما چه مقدار رم برای یک کامپیوتر مدرن کافی است تا بتواند بدون مشکل به کار خود بپردازد؟

با توجه به استاندارد های امروزی، حداقل رم مورد نیاز یک سیستم، 4 گیگابایت است؛ یعنی به میزانی که سیستم از پس اغلب کارهای پردازشی مورد نیاز کاربر برآید. اما آنچه به عنوان یک حاشیه امنیت می‌توان ذکر کرد، داشتن 8 گیگابایت رم به همراه یک سیستم عامل 64 بیتی است، به ویژه اگر کارت گرافیکی رایانه شما دارای رم اختصاصی یا حافظه درونی ویژه نباشد. این میزان رم خیال شما را از بابت اجرای نرم افزارهای معمول گرافیکی و پردازشی و همچنین اغلب بازی‌های موجود در بازار راحت می‌کند.

با این حال، اگر به شکل ویژه و تخصصی در حوزه نرم‌افزارهای گرافیکی و بازی‌های مدرن مشغول هستید، قطعاً 16 گیگابایت RAM می تواند نیازهای شما را پاسخگو بوده و مقداری بیشتر برای کارهای جانبی در اختیارتان بگذارد.

توجه داشته باشید که بیش از این میزان رم به هیچ عنوان برای سیستم‌های خانگی و حتی شرکتی نیاز نیست، مگر آنکه هدف خاصی از کار با سیستم داشته باشید. تفاوت بنچمارکینگ و عملکرد رم 16 گیگابایت با 32 گیگابایت در یک سیستم خانگی، حتی در زمان انجام چندین پردازش سنگین به طور همزمان، عملاً محسوس نیست چراکه مکانیزم مدیریت رم در سیستم عامل ویندوز به گونه ای است که بیش از این مقدار بسیار به ندرت استفاده خواهد شد.