ستایش و نعت پیغمبر در کلام فردوسی

نشستی دیگر از سلسله نشست‌های خوانش متون کهن فارسی با بررسی اشعار فردوسی در موضوع نعت رسول اکرم(ص) کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی پرداخت.
به گزارش گنجینۀ رضوی، در این نشست که با حضور دکتر علیرضا قیامتی در کتابخانۀ تخصصی ادبیات کتابخانۀ مرکزی آستان قدس رضوی برگزار شد، بخش «گفتار اندر نعت پیغمبر» مورد خوانش و بررسی قرار گرفت.
دکتر قیامتی در این جلسه با بیان این‌که در اشعار فردوسی ابیات مذهبی و نیایش‌های عارفانه موج می‌زند، گفت: شاهنامه سراسر نیایش است؛ آغاز و پایان جنگ‌ها حتی در مواقع شکست، نیایش است؛ درخواست‌های رستم نیایش است و مرز بین انسان و اهریمن و دیو در شاهنامه فقط نیایش و سپاسگذاری است.
وی با اشاره به این‌که فردوسی در شاهنامه بیش از 200 بار از معاد و رستاخیز یاد کرده است، افزود: فردوسی شاعری حکیم و عارف است که در همه حال به خدا روی می‌آورد و مردم را به پرستش پروردگار دعوت می‌کند و حتی جنگ‌های شاهنامه همه دفاعی است نه تهاجمی.
این استاد ادبیات فارسی به برخی اشتراکات شاهنامه با نهج‌البلاغه پرداخت و تصریح کرد: بسیاری از ابیات شاهنامه اشتراکات فراوانی با نهج‌البلاغه دارد و فردوسی در برخی بخش‌ها آگاهانه اندیشه‌های وارد در نهج‌البلاغه را در ابیاتش گنجانده است که بیش از 78 بیت شاهنامه را در تطبیق با نهج‌البلاغه می‌توان بررسی کرد.
دکتر قیامتی خدامحوری و مردم‌محوری را در اندیشه‌های فردوسی توأمان باهم خواند و گفت: در اندیشۀ فردوسی، پادشاهی بر خلق، لطف الهی است و تا زمانی که فرد مطیع فرامین پرودگار باشد، فرّۀ الهی با او همراه است و می‌تواند بر قلب‌های مردم حکم‌رانی کند.
وی شاهنامه را پیوند ملی و مذهبی ما خواند و گفت: سرودن شاهنامه سال قبل از حکومت محمود غزنوی آغاز شد و به اشتباه، سرودن آن به پیشنهاد وی نسبت داده شده است؛ چرا که مفاهیم ملی ایرانی و مذهبی اهل بیت و شیعه از نظر محمود غزنوی جرم بود و شاهنامه از هزار سال پیش با وجود مخالفت‌ها سروده شد.
در پایان، «نسرین کمالی‌پور»، کارشناس کتابخانۀ تخصصی ادبیات به معرفی دو کتاب «شاهنامۀ فردوسی» از رقیه بیگم آیتی و «سرود نیایش» با موضوع نگاهی به نیایش‌های فردوسی در شاهنامه برای مطالعۀ بیشتر دربارۀ اندیشه‌های فردوسی به حضار پرداخت.