2فروردین/ هجوم ماموران ستم شاهی پهلوی به مدرسه فیضیه قم( 1342ش)

در این سال اجتماع قم معنا و مفهوم خاصی داشت و آن ادامه مبارزه شاه و پشتیبانی از مراجع روحانی و کسب تکلیف و تبادل نظر جمعی بود. وقایعی مانند تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، اعلام رفراندوم تصویب لوایح ششگانه و تعدادی عوامل دیگر باعث شد تا از طرف مراجع تقلید عید آن سال، رنگ عزا بگیرد.
در آن روز که مصادف با شهادت حضرت امام صادق(ع) بود، در مدرسه فیضیه مجلس عزاداری ایجاد شده بود. جمعیت زیادی از هر طبقه و قشر جامعه در مجلس حضور داشتند. کامیون‌های سربازان مسلح در میدان آستانه مقابل مدرسه فیضیه متوقف شده و ماموران امنیتی محل را در محاصره داشتند. اوضاع غیر عادی می‌نمود، قیافه‌های غیر آشنا با مسجد، بسیار دیده می‌شد. رفت و آمد ماموران حاکی از پیش‌بینی یک واقعه بود. گوینده بالای منبر به شرح زندگانی حضرت امام صادق(ع) و مبارزات آن حضرت پرداخت، تا به حوزه علمیه قم به عنوان دانشگاه امام صادق(ع) رسید و از اینکه حفظ و حراست احکام اسلام و استقلال کشور به آنها ارتباط مستقیم دارد یاد کرد. در این هنگام عده‌ای با فرستادن صلوات‌های بی‌جا و شلوغی به طلاب حمله نمودند.
در این هنگام ماموران مسلح وارد معرکه شدند و رگبار گلوله شروع شد. تعدادی از طلاب از ارتفاع به پائین پرتاب شدند. در انتهای این حمله‌ی وحشیانه ماموران لباس، کتاب و وسایل طلاب را وسط مدرسه جمع کردند و به آتش کشیدند.
در روز بعد در حمله دیگری که به همین مدرسه کردند، جمعی دیگر را مجروح ساختند. در همان زمان مدرسه طالبیه تبریز نیز مورد یورش قرار گرفت. علت آن نصب اعلامیه امام خمینی(ره) به دیوار مدرسه بود. صدمات وارده بر طلاب با چاقو و دشنه و گلوله زیاد بود. این اعمال رژیم حاکم پیش از پیش تنفر عمومی را به سوی خود جلب کرد و روحانیان را مصمم به مبارزه طولانی ساخت و پایگاه مردمی امام خمینی(ره) را هر چه بیشتر مستحکم نمود.

منبع: روزها و رويدادها روزهاي شمسي/ تهيه و تنظيم دفتر عقيدتي سياسي فرماندهي معظم کل قوا.- تهران: رامين، ‎۱۳۷۶.