12تیر/ روز بزرگداشت علامه امینی ( 1349ش)

ایشان در تبریز علاوه بر پدر، از علمای بزرگی چون حاج سید‌محمد( مولف مصباح السالکین)، حاج سید‌مرتضی خسروشاهی( صاحب اهداء‌الحقیر در معنی حدیث غدیر)، شیخ حسین( مولف هدیه الانام) و میرزا علی اصغر ملکی بهره‌های علمی برد. عشق به امام علی(ع) و علاقه به تحصیلات عالی، او را متوجه نجف کرد و با اجازه پدر راهی آن دیار شد و در مکتب درس سید محمد فیروزآبادی، سید ابوتراب خوانساری،  سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا محمدحسین نائینی، شیخ عبدالکریم حایری، شیخ محمد حسین کمپانی، میرزا علی ایروانی، میرزا ابوالحسن مشکینی، میرزا علی شیرازی و شیخ محمد حسین آل کاشف الغطا حاضر شد و از وجود آنها  استفاده کرد( سایت شمیم وحی).
علامه امینی تالیفات زیادی داشته‌اند، از جمله: شهداء الفضیله کامل الزیارات، ادب الزائر، سیرتنا و سنتنا، الغدیر و....
معروفترین اثر علامه کتاب الغدیر است که به اثبات خلافت حضرت علی(ع) از ناحیه پیامبر(ص) و نقل نص‌های راجع به غدیر خم و از طریق نص‌های غیر شیعه، کتاب‎‌های علمای اهل سنت و تواریخ فرق اسلامی و رساله‌های تاریخی پرداخته است. شهرت کتاب الغدیر به بسیاری از ممالک اسلامی و سایر مناطق جهان رسیده و همه جا منادی وحدت بین مسلمین گردیده است( سایت شمیم وحی).
استاد دکتر سید جعفر شهیدی می‌گویند: امینی- بحق- نمونه کوشش و پشتکار بود. به من گفت، برای تالیف(( الغدیر))، ده هزار جلد کتاب خوانده‌ام. او مردی گزافه‌گو نبود. وقتی می‌گفت کتابی را خوانده‌ام، بدرستی خوانده و در ذهن سپرده و از آن یادداشت برداشته بود.
به یاد دارم که مرحوم علامه جعفری نیز این موضوع را، در کار تالیف الغدیر از ایشان نقل می‌کردند. همچنین عالم فاضل و صاحب تالیفات فراوان، مرحوم حاج میرزا خلیل کمره‌ای(م: 1363ش)، شماره را بالاتر از این نوشته‌اند: در تهیه مطالب آن(الغدیر)، به چهارده هزار جلد کتاب و اصول مراجعه شد، و از اول تا آخر مطالعه شده است(حکیمی، 1381: 37).
علامه برای گردآوری مطالب الغدیر سفرهای پژوهشی بسیار کرد. از جمله شهرهایی که وی به این هدف به آنها سفر کرد، می‌توان: حیدرآباد، دکن، علیگره، لکنهو، کانپور، جلالی( در هند)، رامپور، فوعه، معره، قاهره( در مصر)، حلب، نیل و دمشق( در سوریه) را برشمرد. گویند در کتابخانه‌ی یکی از شهرهای عراق به مطالعه می‌پرداخت، چون این کتابخانه در هر شبانه روز تنها چهار ساعت بیشتر باز نبود و علامه امینی هم نمی‌توانست بیش از چهار روز در آن شهر بماند، با توافقی که میان وی و رئیس کتابخانه برقرار شده بود، علامه امینی هر روز به هنگام ظهر یعنی ساعت تعطیل کتابخانه وارد آنجا می‌شد، کتابدار در را به روی او می‌بست تا روز بعد ساعت 8 صبح که در را به رویش می‌گشود. در نتیجه او روزی 20 ساعت در این کتابخانه کار می‌کرد و با لقمه نانی که به همراه داشت و جرعه آبی که کتابدار در اختیارش می‌گذاشت، توانست از میان چهار هزار نسخه‌ی خطی موجود در آن کتابخانه، ماخذ دلخواه خود را بیابد.
علامه غیر از تالیف کتاب به خدمات دیگری نیز می‌پرداخت از جمله کتابخانه( مکتبه الامام امیر المومنین العامه) در نجف از باقیات صالحات آن بزرگوار بوده و از نظر کیفیت در شمار باارزش‌ترین کتابخانه‌های علمی دنیای اسلام است. تلاش بی‌وقفه این عالم بزرگوار وی را بیمار نمود تا اینکه در روز جمعه 12 تیر ماه 1349ه.ش نزدیک اذان ظهر در 70 سالگی به ملکوت اعلی پیوست. روز بعد پیکر وی در تهران تشییع و پس از چند روز به نجف اشرف حمل و بعد از تشییع و طواف در کتابخانه عمومی که خود تاسیس کرده بود به خاک سپرده شد(سایت دانشنامه‌ی اسلامی).

منبع: حکیمی، امیرمهدی(1381). نگاهي به دريا از دور(علامه اميني و "الغدير" در انديشه‌ها).  قم. دليل ما‎.