شهادت حضرت امام محمد تقی(ع)( جواد الائمه)(220ه‌ق)
عمر مبارک ایشان بیست و پنج سال است و پس از زهرای مرضیه(س) کسی درمیان اهل بیت دیده نمی‌شود که عمری چنین کوتاه داشته باشد. تولد آن بزرگوار، شب جمعه دهم ماه رجب سال 195 هجری در مدینه واقع شد و شهادت آن بزرگوار به دستور معتصم عباسی( برادر مامون الرشید) به دست ام الفضل زن امام جواد و دختر مامون عباسی در آخر ذی‌القعده سال220ه واقع شد. مدت امامت ایشان هفده سال است؛ زیرا هشت ساله بود که پدر بزرگوارش از دنیا رفت و آن حضرت به امامت رسید.
مامون بعد از شهادت حضرت رضا(ع) به بغداد آمد و مقر حکومت خود را آنجا قرار داد. او چون شنید که علمای بلاد به مدینه رفته‌اند و آن بزرگوار را به امامت پذیرفته‌اند، به هراس افتاده و حضرت جواد(ع) را به بغداد احضار نمود. مامون از آن حضرت تجلیل کرد و دختر خود ام الفضل را به عقد ایشان درآورد.
امام جواد(ع) پس از مدتی با ام الفضل به قصد زیارت بیت الله الحرام به حجاز رفتند و پس از اعمال حج به مدینه برگشتند و تا مامون زنده بود، در مدینه بودند. بعد از مرگ مامون، برادرش معتصم به خلافت رسید و چون از امام جواد(ع) و استقبال مردم از آن بزرگوار می‌ترسید، ایشان را به اجبار به بغداد فراخواند و طولی نکشید که این امام بزرگوار را به شهادت رساند.
منبع: زندگاني چهارده معصوم عليهم‌السلام/ حسين مظاهري؛ پاورقي ولي فاطمي.- تهران: پيام آزادي، ۱۳۷۴.