6مهر/ روز جهانی جهانگردی

بسیاری از کشورها این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال، رشد بخش خصوصی و توسعه زیربنایی می‌دانند. به ویژه در سراسر دنیا در کشورهای در حال توسعه، یعنی در جاهایی که شکل‌های دیگر توسعه اقتصادی مثل تولید یا استخراج منابع طبیعی، از نظر اقتصادی به صرفه نیست یا نقش چندان مهمی در صحنه تجارت و بازرگانی ندارد، به توسعه صنعت گردشگری توجه زیادی می‌شود.
صنعت جهانگردی، گردشگری و مسافرت عبارت است از: گروهی از فعالیت‌های اقتصادی که در مجموع بزرگترین صنعت جهانی را تشکیل می‌دهند؛ که در حد وسیعی اشتغال ایجاد می‌کند، یکی از بزرگترین صادرات جهان را تشکیل می‌دهد، و برای سرمایه‌گذاری و رشد یکی از عواملی است که بیشترین انگیزه را به وجود می‌آورد.
در دهه 1980، اتحادیه اروپایی، قانونمند کردن تجارت جهانگردی و مسافرت( داد و ستد خدمات وتولیدات شرکت‌ها و دفترهای مسافرتی و جهانگردی) را پذیرفت. در سال 1990، این اتحادیه دستوالعملی رسمی در مورد مسافرت‌های گروهی و تورهای گروهی صادر کرد. بنابراین دولت‌های عضو این کنوانسیون موظف شدند تا قوانین موضوعه را ابلاغ و مواد موجود در دستورالعمل مذکور را اجرا کنند.
منابع:
1-مديريت جهانگردي: مباني، راهبردها و آثار/ راجر داس‌ويل؛ ترجمه محمد اعرابي، داود ايزدي.- تهران: دفتر پژوهشهاي فرهنگي، ‎۱۳۷۸.
2-جهانگردي در چشم اندازي جامع/ گردآورنده چاک. واي. گي، با همکاري ادآردو فايوسولا ؛ترجمه علي پارسائيان‌محمد اعرابي.- تهران: دفتر پژوهشهاي فرهنگي، ‎۱۳۷۷.