27مهر/ هجرت حضرت رسول اکرم (ص) از مکه به مدینه

رسول گرامی(ص) از طرف خدا مامور شد به سوی یثرب برود. در آن شب حضرت علی(ع) در خوابگاه پیامبر(ص) خوابید تا پیامبر(ص) بتواند مخفیانه به سوی یثرب برود. نکته مهم در این صفحه تاریک، همان جانبازی علی(ع) در راه حقیقت است. کسانی که از جان و مال و شخصیت، می‌گذرند و تمام سرمایه‌های معنوی و مادی خود را در طریق احیاء حقیقت به کار می‌برند. این نوع از جانبازی، به اندازه‌ای ارزش داشت که خداوند جهان در قرآن، آن را ستوده و جانبازی در راه کسب رضایت الهی نامیده است. فضیلت و اهمیت این عمل باعث شده است که دانشمندان بزرگ اسلام آن را یکی از بزرگترین فضائل امیرمومنان(ع) بشمارند.
در تاریخ ملت اسلام، شخصیتی بالاتر از شخصیت پیامبر اسلام(ص)، و حادثه‌ای تکان دهنده‌تر و سودمندتر از حادثه هجرت نیست. زیرا با هجرت پیامبر(ص) تاریخ بشریت ورق خورد و پیامبر اسلام(ص) و مسلمانان جهان از محیط پر خفقان، به محیط مساعد و آزاد گام نهادند. مردم بومی مدینه، از رهبر مسلمانان به گرمی استقبال کردند و قدرت و نیرو در اختیار آنان نهادند. چیزی نگذشت به برکت همین هجرت، اسلام برای خود تشکیلات سیاسی و نظامی پیدا کرد و به صورت حکومتی نیرومند در شبه جزیره و پس از چندی در مجموع جهان درآمد، و تمدن بزرگی را پی‌ریزی کرد، که چشم بشریت مانند آن را ندیده است.
برخلاف آنچه میان مورخان مشهور است که خلیفه دوم، به تصویب و اشاره امیر مومنان(ع)، هجرت پیامبر اسلام(ص) را، سرآغاز تاریخ قرار داد، و دستور صادر کرد که نامه‌ها و دفاتر دولتی با آن تاریخ‌گذاری گردد؛ دقت در نامه‌های پیامبر(ص) که قسمت اعظم آنها در متون تاریخ و کتاب‌های حدیث و سیره موجود است و دیگر اسناد و مدارک که در این صفحات ارائه می‌گردد؛ به روشنی ثابت می‌کند که پیامبر گرامی(ص)، نخستین کسی است که هجرت خویش را مبداء تاریخ شناخت و نامه‌ها و مکاتبات خود را با سران قبائل و روسای عرب و شخصیت‌های بارز، با آن مورخ ساخت.
منبع: فرازهايي از تاريخ پيامبر اسلام/ جعفر سبحاني.- تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامي، ‎۱۳۷۱.