ولادت حضرت عیسی مسیح (ع)

قرآن کریم، او را روح و کلمه خدا و قول حق و وجیه در دنیا و آخرت خوانده است( وایدناه بروح القدس) درباره‌اش گفته، و دارنده آیات بینات، و معجزاتی بزرگ همچون( احیاء موتی) و شفای بیماران بهبود ناشدنی معرفی کرده و ولادت او را به صورت معجزه، از مادری صدیقه و پاک، بیان داشته، و وی را از این جهت به جناب آدم ابوالبشر(ع) تشبیه نموده، و شریعت او را در ردیف شرائع بنیادی قرار داده است. خداوند او و مادرش را آیت خداوندی خوانده است.
حضرت عیسی(ع) از پیامبرانی است که نامش در قرآن بسیار ذکر شده و در بیشتر آیات هم نامش با فضیلت و عظمت یاد شده است و با عنوان عبدالله، کلمه خدا، روح خدا، تایید شده به روح القدس و...مفتخر گشته است. مادرش مریم دختر عمران، به منزله یکی از زنان برگزیده و پاکدامن عالم که به قرب الهی نایل گشته است؛ عبادت و خدمتش در پیشگاه خداوند پذیرفته شده، و بی‌حساب و بدون وسیله از جانب خداوند روزیش می‌رسیده است.
به موجب روایات نیز پیامبر اکرم(ص) و رهبران بزرگوار دینی، مریم را یکی از چهار زن مقدس و برگزیده عالم دانسته و فضائل بسیاری درباره آن بانوی با عظمت و پاکدامن بیان فرموده‌اند.
اختلافات و تناقضات فراوانی در بیان ماجرای مصلوب شدن مسیح در انجیل بیان شده است، اما قرآن بر همه‌ی آنها خط بطلان کشیده است. با کمی تامل به راحتی می‌توان به مفهوم آیه‌ی قرآن پی برد که می‌فرماید:
(( ما مسیح عیسی بن مریم پیامبر خدا را کشته‌ایم، در حالی که نه او را کشتند و نه بر دار کردند، بلکه] حقیقت امر[ بر آنها مشتبه شد و کسانی که درباره‌ی] قتل[ او اختلاف کردند، قطعا در مورد آن شک دارند و به آن آگاهی ندارند و تنها از حدس و گمان پیروی می‌کنند و به یقین او را نکشتند.))
منبع:
1-حضرت عيسي عليه‌السلام/ الهه ابراهيمي شادمان.- تهران: بي‌زمان، ‎۱۳۹۱.
2-تاريخ انبياء: از خلقت آدم (ع) تا رحلت خاتم (ص)/ محمدجواد مولوي‌نيا.- قم: امام عصر (عج)، ‎۱۳۸۱.