27 خرداد/ روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی شاهچراغ (ع)

بعد از مدتی این بنا در دوره اتابکان فارس در سده ششم هجری قمری ساخته و گنبد و بارگاه آن کاشیکاری شد.
بنای بقعه شاه چراغ به سبک زمان سلجوقی است. ولی بنای اصلی امامزاده از ابنیه دوره صفوی می‌باشد و شامل گنبد و بارگاه و صحن و سرای زیبایی است. گنبد آجری آن مخروطی شکل دوازده ترکی با کاشی معرق دوره صفوی است.
کاشی‌کاری جلوی ایوان بزرگ و دو گلدسته طرفین آن در دوره قاجاریه تجدید شده است. قبر برجسته امامزاده که درون ضریح چوبی مشبکی ساخته شده از قدیم الایام با کاشی‌های گرانبهای عهد مغول پوشش و تزیین یافته است.
حرم شاهچراغ در چند نوبت هم دستخوش حوادث شد. نیمی از بنای این حرم در سال 997 هجری بر اثر زلزله بنا از بین رفت و در قرن سیزدهم هجری هم چند بار خراب شد و مجددا تعمیر و مرمت گردید و فتحعلی شاه قاجار در سال 1243 هجری ضریحی بر آن وقف کرد اما به علت شكاف‌های متعددی كه گنبد داشت در سال 1337 شمسی آن را برداشتند و به جای آن با آهن و مصالح، بنایی مناسب و قابل دوام و با همان طرح و به هزینه مردم شیراز احداث کردند.
در تقویم یک روز به نام روز شاهچراغ نامگذاری شده است. اولین بار پیشنهاد آن در سال 1386 مطرح شد و مسئولان تصمیم گرفتند روز تولد آن حضرت را به عنوان مراسم بزرگداشت انتخاب کنند. اما پس از بررسی‌های لازم متوجه شدند که روز تولد شاهچراغ به درستی مشخص نیست بنابراین در دهه کرامت یعنی حدفاصل تولد حضرت معصومه (ع) و امام رضا (ع) یک روز را به عنوان روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی "شاهچراغ" تعیین کردند که مصادف با روز ششم ذیقعده هر سال یعنی پنجمین روز از دهه کرامت است.
منابع:
1- امامزادگان ايران و بقاع متبرکه/ تاليف محمد نجاري سهل‌آبادي.- مشهد: موسسه فرهنگي انتشاراتي خاتم، ‎۱۳۹۰
2- سایت تبیان