بررسی و خوانش اشعار شاعر هندی در مدح ائمه اطهار(ع)
به گزارش گنجینۀ رضوی، هم‌زمان با هفتۀ کتاب، پنجاه‌ویکمین نشست ادبی خوانش متون کهن فارسی با خوانش و بررسی اشعار دیوان ميرمحمدعلي، متخلص به رایج سیالکوتی، از شاعران قرن یازدهم و دوازدهم هندی و پاکستانی که برای هریک از ائمه اطهار(ع) قصیده‌ای سروده، در کتابخانه تخصصی ادبیات کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی برگزار شد.
دکتر محمدهادی زاهدی، در جلسه خوانش کتاب، سبک هندی را یکی از سبک‌های سه‌گانه ادبیات دانست که تأثیر شگرفی در تحول زبان و ادبیات فارسی گذاشته است.
مدیر مرکز اسناد و مطبوعات سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، پیچیدگی و نازک‌خیالی شاعران هندی را از ویژگی‌های منحصربه فرد شاعران این سرزمین برشمرد و گفت: این ویژگی تا حدودی برگرفته از سرزمین هند است.
این نویسنده و ادیب یادآور شد: اشخاصی چون رایج سیالکوتی ناشناخته مانده‌اند؛ لذا بایستی بررسی‌های بیشتری نسبت به این شاعران و اشعار آنان صورت گیرد.
در ادامه جلسه، کارشناس بخش ترویج فرهنگ مطالعه و کتاب‌خوانی با اشاره به مضامین بلند در مناجات‌ها، نعت‌ها، مناقب و مراثی دیوان رایج سیالکوتی و قالبهای مختلف غزل، مثنوی، رباعی و... بیان کرد: این دیوان حکایت از معرفت شاعر به پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) دارد.
نسرین کمالی‌پور سبك شعر رايج را پيچيده و پرابهام دانست و افزود: این دیوان داراي همه خصوصيات و صناعات ادبي است كه در آن زمان در شعر فارسي متداول بوده است.
وی اضافه کرد: نسخه خطي ديوان رايج منحصربه‌فرد است كه در كتابخانه مركزي دانشگاه پنجاب لاهور نگهداري مي‌شود.
وی یادآور شد: در ديوان تركيباتي وجود دارد كه شاعر آن را ابداع كرده يا امروزه متداول نيست و همچنين لغاتي نيز در آن به كار رفته كه فارسي نيست يا در فارسي امروزه معناي ديگر دارند؛ لذا چنين تركيبات و لغاتي در آخر ديوان گردآوري شده است.
گفتنی است، ميرمحمدعلي متخلص به رايج از خانواده سادات بود كه از ترشيز مهاجرت و در سيالكوت از شهرهاي قديم پنجاب يا پاكستان اقامت کرد و امكان دارد هنگام تسخير سيالكوت به دست محمود غزنوی، اجداد وی به سیالکوت وارد و در آنجا ماندگار شده باشند.
شایان ذکر است، استان پنجاب قرن‌های متمادی یکی از بزرگ‌ترین مراکز علم و ادب فارسی و گنجینه آثار پرارزش این زبان بوده است و بزرگانی از آنجا پدید آمدند که عامل رونق بیشتر علم و ادب شدند.