پرندگان در فرهنگ عامه ی مازندران

در باور ها و افسانه های مردم مازندران دیده شد که پرنده روزی انسان بود و برای رهایی از دست هم نوع خود از خدای آسمانی اش درخواست کرد تا پرنده شود و پرنده شد و به آسمان پناه برد؛ چون" شانه به سر" و" کوکی" اغلب پرنده ها نزد مردم مازندران محبوب و برخی از آن ها به واسطه ی حضور مثبت در وقایع مهم دینی-تاریخی، مقدسند؛ مثل "چلچلا"، "شانه به سر"، "کبوتر"، "دراج" و "فلامینگوی بال قرمز". پرنده هایی هم دیده می شوند که در فرهنگ عامه این سامان نماد صفات و جایگاه شر و بدی هستند؛ مانند"کلاغ"، "زاغی"، "چوک"، و "گنجشک". پرنده در مازندران تجلی نماد های مختلف است؛ از نماد پیک و پیغام آوری گرفته تا سمبل عاشقی سینه چاک، و در اوج اندیشه ها و باور های اجتماعی مردم مازندران، پرنده موجودی است رهایی بخش و آسمانی که اغلب نماد خیر و به ندرت ظهور شر و مهم تر از همه حضوری جاودانه(اسطورهیی-افسانه یی)، باورمند، ماورایی، ادبی، همچنین زمینی هم دارد.