ابن عربی و زبان تازه عرفان

کتاب حاضر که تالیف یکی از استادان بزرگ ابن عربی شناس جهان عرب است، از این جهت تازگی دارد که به جای پرداختن به اندیشه‌های انتزاعی و نظام فلسفی این عارف، به زبان تازه او و چگونگی تکوین آن توجه دارد. ابن عربی در سال‌های اخیر در ایران از نو موردتوجه قرار گرفته است. البته آثار و افکار ابن عربی هیچ گاه در میان اهل فضل مهجور نبوده و از دیرباز ادیبان و اندیشمندان ایرانی در مجامع فرهنگی و به ویژه در حلقه های حوزوی به آن اهتمام داشتند. آثار و افکار ابن عربی زبان‌بنیادند و نمی‌توان میان نوآوری‌های فکری و زبانی او تمایزی قائل شد. بعبارت دیگر، اگر فکر ابن عربی را از زبانش جدا کنیم و بخواهیم آن فکر را در قالب زبانی دیگر یا حتی گونه‌ای متفاوت از زبان عربی بازآفرینی کنیم، بخشِ اعظم این فکر از میان خواهد رفت. از همین رو، این رویکرد زبانی دستاورد قابل توجهی دارد و دریچه‌ای تازه برای نگریستن به ابن عربی و آثارش به روی ما می‌گشاید.